Covid-19 had ook ons jaarlijkse Hemelvaarts-motorweekend 'verprutst'. Gelukkig lieten de versoepelingen toe dat we in juli weer naar Duitsland mochten. Een snelle inventarisatie leerde dat iedereen in was voor 4 daagjes sturen in de buurt van de Moezel. De speurtocht naar een hotelletje kon beginnen, maar het viel niet mee om zo kort van te voren nog iets passends te vinden. Maar de aanhouder wint en zo konden we op donderdag, na een bakkie leut in Baarn, de motorfietsen starten. Na anderhalf uur honderd 'sukkelen' draaiden we bij Venlo de A61 op en kon er eindelijk een beetje worden doorgereden, maar niet zo lang, want bij afslag 14 verlieten we de Autobahn alweer. Een uurtje later zaten we bij Bäckerei Schneider in Elsdorf aan een heerlijke bak koffie met ernorme taartpunt ;-). We konden er weer even tegen. De voorspelde grijze dag werd inmiddels een donkergrijze dag en ter hoogte van Andernach aan de Rhein begon het te miezeren en nog iets later écht te regenen. Erik moest bij een benzinepomp even het water uit z'n helm gieten, omdat zijn zicht minder dan 2 meter was geworden. Al snel daarna werd het weer ietsje lichter én droger en kwamen we bij Winningen aan de Moezel. Nog maar 38 km..... Licht vochtig bereikten we Hotel-Pension Dorfschänke in Klotten. De motoren konden veilig op de binnenplaats worden gestald. Mét mondkapjes (het went nooit) moesten we naar onze kamers om de spullen te droppen. De warme douche deed wonderen. Niet veel later zaten we op het gezellige terras van het hotel te genieten van een welverdiend koud biertje én bitterballen...

De volgende dag nog wel een grijze lucht, maar hogere temperaturen en nóg belangrijker: geen regen! Na het uitgebreide ontbijt stapten we om een uur of half tien op de motoren voor een prachtig rondje van ruim 300 km. door deze schitterende omgeving. Eerst een stuk naar het noorden gereden en via Kinderbeuern bij Piesport afgezakt naar de Moezel. Onderweg nog genoten van de prachtige uitzichten (Louk was er ondersteboven van...). Zo langzamerhand werd het tijd om eens wat te eten, maar in het gebied bleken de restaurantjes dungezaaid. Tijdje later rijden we Reinsfeld binnnen en daar vinden we Landgasthof Kuhl. Zowaar open en zelfs een terras! Op de menukaart stonden de heerlijkste gerechten. Een uurtje later zaten we weer tevreden op de motoren voor de rest van de route. Bij Traben-Trabach kwamen we weer aan de Moezel. Op weg naar ons hotel nog een flink aantal op- en neertjes gedaan via de mooie korte bochtjes. Tegen half zes reden we Klotten weer binnen. Het biertje smaakte als vanouds. 's Avonds nog even een rondje gewandeld door het idyllische oude centrumpje van Klotten.

Zaterdag extra vroeg opgestaan om Erik z'n plekje aan de ontbijttafel te versieren met balonnen en z'n cadeautje neer te zetten. Hij was immers jarig vandaag! Het zingen hebben we, tot opluching van Erik, maar achterwege gelaten. Daarna de motoren gestart. De route nam ons vandaag mee langs de Moezel richting Koblenz. Aan de overkant van Winningen reden we via het Kondertal naar Rhens am Rhein. In Sankt Goar dronken we een lekker bakkie koffie op het zo goed als lege terras van Hotel am Markt. Bij ons zat de stemming er goed in, bij de de gestresste ober wat minder. We volgden de Rijn verder tot Bacherach en doken hier het binnenland weer in. Het was genieten én hard werken. Tja, dat maakt hongerig. Ook hier weer het probleem om een restaurantje te vinden. Op een omleiding (ze vielen mee dit jaar) laat de navigatie ineens een icoontje van restaurant Hotel-Pension Brugkeller in Bruchweiler zien. En ja hoor, het klopte. Zowel de indeling als de eigenaar waren absoluut van voor de eerste wereldoorlog. Op  het al net zo moderne terras achter het hotel vonden we een plekje om te lunchen. Nou, dat viel zeker niet tegen. Een geruime tijd later kwamen we bij Mühlheim weer aan de Moezel, om er aan de andere kant net zo hard weer naar boven te rijden. Heel veel bochtjes later bereikten we Cochem, waar Dick 4 weken geleden een ideale motorparkeerplaats had gevonden, die -toevallig.....- vlak bij de ijssalon bleek te liggen. Hierna nog een klein stukje naar Klotten.

En dan is het ineens weer zondag. Tassen inpakken en in/op de motoren plakken. Na het ontbijt en afscheid van de zeer sympathieke en gastvriendelijke eigenaar Bert van de Dorfschänke (helaas bleek zijn vrouw over geen van deze kwaliteiten te beschikken) verlieten we onder een blauwe hemel het mooie Klotten. Natuurlijk niet de snelste, maar de kortste en mooiste weg richting Venlo. Op de route lag ons 'vaste' koffie-adres in Mechernich. Om de een of andere reden had Erik het over verhuizen naar dit dorpje. We moeten hem nog eens vragen waarom.... Kort voor Venlo hebben we nog even, nou ja even, wat betaalbare benzine ingeslagen en iets later reden we alweer op de A73 richting Nijmegen. Onderweg nog één keer de benen gestrekt en rond een uur of vijf reden we Baarn weer binnen. Na een drankje keerde iedereen weer tevreden huiswaarts. Wat een SUPER gezellig motorweekend!