Zondagochtend 17 november 2013 - Baarn - Melaka

Het was ruim voor half negen toen neef Paul voor de deur stopte om ons samen met Louk en Hanneke én de bagage bij Schiphol af te zetten voor onze reis naar- en door Maleisië. Louk 'spielberg' legde het koffers-in-de-auto-frommelen nog even op film vast een we konden vertrekken. Nog geen halfuur later stonden onze koffers gelabeld en al op de band. Snel door de douane voor zo'n hele grote bak cappuccino. Daarna richting gate om te boarden en iets na twaalven rolden we met grote snelheid over de startbaan voor alweer een lange zit naar KLIA.

De tijd vloog werkelijk voorbij, mede door de excellente verzorging van het Malaysian Airlines personeel. Drankjes, pinda's en heerlijke maaltijden bleven maar aangesleept worden. Aangekomen op KLIA de koffers opgepikt, geld gepind en vervolgens snel op zoek naar onze gereserveerde bus naar Melakka. Dat leek eenvoudiger dan gezegd, want alleen al het vinden van het busstation was een hele opgave. O ja, er zou zelfs niet eens een bus van KLIA naar Melakka rijden..... we moesten eerst naar een ander vliegveld en daar overstappen!? Na een flinke zoektocht en wandeling toch terecht gekomen op het meer dan chaotische busstation. Gelukkig werden we direct geholpen door de sympathieke Indiase 'stationschef' (met rijstkorrel op z'n voorhoofd), die ons gerust stelde, want de bus naar Melakka zou hier gewoon langskomen: "Daar zitten en wachten!". De vijf Ringit  (€ 1,10) die Louk hem toestopte deden wonderen; tenminste elke paar minuten liet rijstkorrel weten dat de bus er nog niet was en dat we nog even moesten wachten. De bus van 9.15 uur verscheen uiteindelijk een ruim halfuur te laat. De koffers werden ergens onderin gepropt tussen de persoonlijke spullen van onze chauffeur en weg waren we. Al snel bleek dat onze buschauffeur na het behalen van z'n kamelenlicentie aangenomen was als chauffeur, want van sommige passagiers staan waarschijnlijk nu nog de nagelafdrukken in de metalen buizen! Maar na ontelbare hartvergrotingen arriveerden we dan toch zonder blikschade in Melakka. Na een klein stukje wandelen stonden we ineens voor de deur van het Equatorial hotel (in 2020 definitief gesloten). De portier was zichtbaar verbaasd over de vier verhitte toeristen die lopend met de bagage bij 'zijn' viersterrentent aankwamen.

Na het inchecken en aanschieten van de hoognodige zomerkleding maar eens even naar het centrum van Melakka gewandeld voor een snelle verkenning van het stadje en natuurlijk een bezoekje aan een van de vele terrasjes om kennis te maken met ons eerste Tiger biertje. Louk wilde wel een sandwich en Agnes en ikzelf iets uit de Indiase keuken. En korte tijd later werden de biertjes gebracht (heerlijk) en nog iets later een enorme mand met brood en frites voor Louk. Met de inhoud hiervan had je een volledig dorp in Afrika kunnen voeden.....  De inhoud van onze aardewerk potjes leek zo uit de sloot achter het restaurant te komen, maar schijn bedriegt, want het was meer dan lekker! Daarna terug naar hotel om een welverdiend tukje te doen bij het mooie zwembad.

Tijdens ons verblijf in Melakka hebben we verschillende wandelingen door het mooie stadje gemaakt en van alles bekeken: het overbekende rode kerkje,  het oude 'Stadthuys', maar ook een boottocht gemaakt over de rivier, vergezeld door een Chinese familie en dochtertje 'piepschoen'. In de straten van Melaka keken we telkens weer met verbazing naar de met bloemen en geluidsinstallaties uitgeruste fietstaxi's. Twee avonden achtereen hebben we heerlijk gegeten bij Pak Putra en na afloop nog even een biertje gedronken op een van de vele terrasjes aan de rivier. De laatste avond hebben we een taxichauffeur -met busje- aangeschoten en gevraagd om ons de volgende morgen naar het busstation Melaka Sentral te brengen. Na wat zoeken vonden we de loketten en iets later stond de bekende Transnasional Ekspres bus voor de deur. Gelukkig met een andere chauffeur aan het stuur.