Al heel vroeg, zo rond m'n 10e, wist ik dat ik viool (ja echt!) of trombone wilde spelen. Waarom? Ik durf het echt niet te zeggen. Geen van mijn broers had toen belangstelling voor muziek die niet uit een radio kwam. Alleen mijn moeder deed af en toe haar best om ongedierte te verjagen door vreselijke geluiden op de piano te maken. Nou prachtig denk je dan, keus gemaakt voor de trombone. Maar hoe nu verder?

Nou, dat duurde zo ongeveer tot m'n 13e jaar, toen schoolvriend Klaasiep Zwaan, die al jaren bij Muziekvereniging Crescendo in mijn woonplaats Baarn bleek te spelen tegen mij zei: "ga eens mee, wij hebben wel trombones". Zo gezegd, zo gedaan. Tussen de kakofonie van inspelende muzikanten werd mij door een bestuurslid even snel verteld, dat een trombone eigenlijk maar niks was, stelde ook nog eens niets voor om te bespelen (inmiddels weet ík wel beter) en een klarinet was toch zóveel mooier. Dus klarinet mee naar huis en lessen gaan volgen bij een lid van de harmonie. Nou dat was het dus niet! Na een jaartje (of zoiets) het ellendige piepding weer ingeleverd.

Een paar jaar later. Andere vereniging, nieuwe kansen. Op naar Concordia in Baarn; die hadden nog een trombone liggen. Kom ik daar en wat zit er in de koffer, een VENTIEL-trombone. La-me-nie lachen. Maar goed, het model kwam in de buurt, dus toch maar begonnen met les. Na een half jaar was de vonk toch nog niet overgesprongen en heb ik het instrument weer teruggebracht.

Tijdens mijn diensttijd in de apotheek van het Militair Hospitaal in Utrecht maakte ik kennis met sergeant Gert Koren uit Schoonhoven, die enthousiast amateur-muzikant bleek te zijn. Hij gaf me een adres in Utrecht, waar je voor weinig geld een Chinese trombone kon kopen. Trots als een pauw ging ik naar huis met mijn nieuwe aanwinst. Hartstikke mooi allemaal, maar ik had geen flauw idee hoe ik moest schuiven op die toeter. Dus belandde het instrument tot zo ongeveer 1984 onder mijn bed. Via via kwam ik in contact met Ben van Dijk, toentertijd bastrombonist bij het Radio Filharmonisch Orkest.

Eindelijk les op mijn eigen trombone. Ben had nog niet eerder een Chinese trombone van dichtbij gezien en toen hij bijgekomen was van het lachen, zei hij dat ik dit instrument wel voor de eerste paar lessen zou kunnen gebruiken, maar dat we snel op zoek zouden gaan naar een bruikbaar instrument. Maar niets kon de pret meer drukken, want Ben wilde wel met mij aan de slag. Van een collega van Ben nam ik later die maand een mooie King Silver Bell tenortrombone over.

Na een klein jaartje les vroeg Ben aan mij, wat ik eigenlijk wilde met mijn trombone. Alleen op je slaapkamer thuis spelen is toch ook niet alles. Ben had wel een oplossing. René Speets (†), een collega van hem, stond voor een fanfare-orkest in Hilversum en daar konden ze wel een trombonist gebruiken. Nou daar stond ik dan met mijn inmiddels aangeschafte King tenortrombone onder de arm bij de Leo-fanfare aan Lopes Diaslaan. Dat was in oktober 1985. Ik ben er begonnen op de 2e trombone, maar al snel werd duidelijk dat mijn voorkeur uitging naar de 3e partij.

Een paar jaar later heb ik dan ook een Miraphone bastrombone aangeschaft. Enkele jaren later heeft de Miraphone plaats moeten maken voor een King 4B. Maar sinds een paar jaar heb ik een Vincent Bach 50BG bastrombone (zie afbeelding). Vanaf januari 2001 tot april 2019 speelde ik bij de Bruce Selection bigband, die later werd omgedoopt tot de MediaCity bigband en ben van september 2001 tot en met juni 2015 lid geweest van de Oranje Harmonie in Hilversum.

Op dit moment blijft de toeter even in de koffer.....