Donderdag 29 mei 2014
Een miezerig regentje vergezelde ons deze dag tot Eindhoven. Maar ach, dat maakte ons niks uit, want wij waren onderweg naar Mesenich aan de Moezel voor ons jaarlijkse Motorweekend! Dit keer bracht de door Agnes uitgezette route ons via de A2 naar de grens bij Aken. Normaal gesproken mijden we deze drukke snelweg altijd, maar om de Eifel eens van een andere kant te benaderen, hebben we de gok maar gewaagd. En wat viel de drukte mee! Al snel bereikten we de mooie slingerweggetjes en het gezwier en gezwaai maakte hongerig. Dus maar eens een lunchadresje opgezocht. De eieren voor de Stramme Maxen moesten blijkbaar nog gelegd worden, want er zat flink wat tijd tussen het bestellen en op de tafel knikkeren van ons eten. Tegen halfzes reden we Mesenich binnen. Al snel na het verdelen van de kamersleutels en een verfrissende douche was iedereen op het terras van Hotel Andries te vinden. De meningen over het hotel waren duidelijk: "wat een perfect verblijf!".

Vrijdagochtend liet het zonnetje zich nog niet direct zien en leek het nog wat fris. Na een zeer uitgebreid ontbijt vertrokken we dan ook iets dikker aangekleed voor ons eerste rondje om Mesenich. Een rondje van een kilometer of 250. Heel snel na het vertrek kondigden de eerste haarspeldbochten zich aan. Ja, daar komen we voor! De route voerde ons via de mooie landschappen rondom de Moezel. Ook vandaag kwamen we ruim na vijf uur Mesenich weer binnen rijden. Nog steeds kon de korte broek in de tas blijven, maar ook met iets dikkere kleding was het op het terras (met uitzicht op de rivier) goed uit te houden.

Zaterdagochtend had Agnes het mooie weggetje bij Sensheim opnieuw in de route opgenomen. Ook Bernkastel was onderdeel van de route van vandaag. Mmmm, dat kunnen we volgende keer beter niet meer doen. Wat een gigantische drukte in dit kleine stadje. Na wat oponthoud reden we er aan de andere kant snel weer uit. We volgden de rivier nog een flink aantal kilometers om vervolgens de bekendste bochtjes aan de Moezel omhoog te racen. Piesport natuurlijk. Ook vandaag een prachtig, maar erg traag lunchadres. De eigenaar kwam hijgend en puffend melden dat hij zijn hulp niet kon bereiken en er dus alleen voor stond. Maar het zonnetje scheen en wij hadden geen haast..... Na de lunch stonden er nog zo'n 120 kilometer op het programma en met een heerlijke Goulaschsuppe gaan de bochtjes nog soepeler. En ook vandaag reden we weer dezelde tijd ons dorp binnen.

Zondag diende de terugweg zich alweer aan. Agnes had, zoals altijd, het eerste deel van de route over mooie binnenweggetjes uitgezet. Pas bij Bergheim (ja, dat is afrit  18), draaiden we de autobahn op om wat op te schieten. Kort voor de grens bij Venlo hebben we nog even getankt en een laatste currywurst gescoord. Daarna richting huis. Wil je 'onze' routes als Garmin bestand hebben? Stuur dan even berichtje via contactpagina.