Al bijna twee jaar waren we bezig een langere vakantie met de motorfiets te plannen. Op vrijdag 3 september 2010 was het dan eindelijk zover en vertrokken we gepakt en bezakt voor onze 10-daagse passentocht.

Vrijdag 3 september - Baarn-Hohestaufen - 619 km.
Om 8.30 uur vertrokken we vanuit Baarn en stonden 5 kwartier later op parkeerplaats Hünxe aan de A3 voor een eerste snelle stop en een bakkie leut. De volgende tankstop hebben we meteen maar gebruikt om te lunchen en zaten dus om 12.33uur in het zonnetje aan een overheerlijke bratwurst. Vervolgens zijn we de A3 verder blijven volgen, daarna de A5 opgedoken, toen de A6 en op de A81 hadden we het wel even gehad met de Autobahn en zijn via Backnang richting Hohestaufen gereden. Onderweg maar even gebeld met Christl in Rechberghausen, om te horen of zij misschien koffie had. Bij aankomst bleek ook Hans-Peter al thuis te zijn en stond er een heerlijke koffietafel voor ons klaar. Hierna vertrokken we richting ons (inmiddels door HP besproken) hotel Goldener Ochsen in Hohestaufen. Maar niet voordat we hadden afgesproken 's-avonds gezamenlijk wat te eten. Na het douchen werden we opgehaald door Christl en hebben heerlijk gegeten bij Rössle in Lerchenberg.

Zaterdag 4 september - Hohestaufen-Zell am Ziller - 348 km.
Om 8.30uur kregen we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld door de snelle oma van het familiehotel in Hohestaufen. Hierna werd het toch echt tijd om de motoren weer te starten. De zon lachte ons al toe. Via een prachtige binnendoorroute over de B10 zijn we richting Ulm gereden. Op de A7 stokte het verkeer door wegwerkzaamheden en kozen we na het tanken voor het vervolg van de route binnendoor. Na Illertissen hadden we dat ook wel weer gezien en zijn toch maar weer de A7 opgedoken. Vanaf Oy zijn we binnendoor gegaan en een heerlijk bakkie gedaan op 'ons' terras in Nesselwang. Na Reutte stond het verkeer richting de Fernpas opnieuw stil en kozen we voor een alternatieve route langs de Plansee. Iets verder vonden we een heerlijk lunchadresje bij de "Ammerwald Alm". Nét voor Garmisch-Partenkirchen begon het enorm te regenen en waren we even bang dat we dit de rest van onze route naar Zell am Ziller zouden houden. Gelukkig werd het aan het begin van het Zillertal droog. Iets voor zessen stopten we toevallig net voor de toeristeninformatie en zij hielpen ons vlot aan een overnachtingsadresje bij Gästehaus Zorn-Pauli. 's-Avonds heerlijk in het dorp gegeten en bijtijds tussen de 'kippenveren'.

Zondag 5 september - Zell am Ziller-Kötschach - 195.1 km.
Ook bij ons Gästehaus stond al vroeg een frühstück klaar, zodat we bijtijds konden vertrekken.In het Zillertal hingen de wolken nogal laag, maar dat werd al snel beter toen we richting de Krimmler Wasserfälle reden, totdat we de tol hadden betaald en de slingers riching het uitzichtpunt insloegen. "Gelukkig hebben we de foto's nog.....". Uiteindelijk in het dal aangekomen, deed het zonnetje al weer z'n werk en waren we al snel de watervallen vergeten. In Mittersill zagen we op het plein een zeer uitnodigend terrasje. Na enkele aanwijzingen van de lokale bromsnor, gaf Agnes een draai aan het stuur en draaide zo tegen de aanwijzingen in de straat in en het plein op, hoofdschuddend nagekeken door de agent. Maar wat was de koffie lekker. Even later kwam uit de tijdelijk afgesloten straat de plaatselijke muziekkapel voorbijmarcheren om ons te trakteren op prachtige live muziek. Maar we moesten onderhand wel weer eens verder. Om 12.45uur stonden we op het eerste parkeerplaatsje van de Grossglockner om ons te vergapen aan de mooie uitzichten. Héél veel haarspeldbochten later stonden op te top om bibberend van het uitzicht te genieten. In Heiligenblut maar weer eens een terrasje uitgezocht voor de lunch. In Kötschach vonden we een betaalbaar overnachtingsadres bij Gästehaus Planner. Snel de motorkleding uit en een biertje scoren op het terras. Bij de overburen Engl hebben we smakelijk gegeten.

Maandag 6 september - Kötschach-Klausen - 217.4 km.
Ook voor vandaag stond weer een prachtige route op het programma. Van een andere motorrijdende gast kregen we nog een tip om onze route nog iets mooier te maken. Dit hield wel in dat er nog een paar bochtjes bij zouden komen. Via de andere kant van de Plöckenpas verlieten we Oostenrijk. Door de mist en het slechte wegdek moest er extra goed worden opgelet. Wat waren we opgelucht dat de lucht in Italië weer opklaarde. Jan was zelfs zo blij dat hij de bijzondere gewoonte van de Paus overnam en spontaan de grond kuste. Al snel hadden we ons eerste onvervalste Italiaanse terrasje te pakken en bestelden een echte cappuccino. De vergaderende dorpsoudsten hadden er lekker een wijntje bij genomen; het was immers al een uur of half elf..... Via de Passo delle Erbe kwamen we laat aan in Klausen. Ook hier bezochten we de toeristeninformatie, die ons snel aan een adresje hielp. Toevallig kenden we Gasthof Gamp, omdat deze zich op de gelijknamige camping bevond, die we vorig jaar al eens bezochten. Mijn grote teen was door de schakel-overuren op alle passen stevig aan het protesteren en deed behoorlijk zeer bij het schakelen én lopen. De wandeling naar het eetadresje in het centrum van Klausen leverde me dan ook al snel de bijnaam "herr Flick" op. Na terugkomst opende de zeer vriendelijke eigenaresse van het Gasthof (ondanks de ruhetag) voor ons de tap.

Dinsdag 7 september - Klausen-Caldonazzo - 237,5 km.
Helemaal gelijk. Dat is normaal niet zover, maar vanwege het slecht(ere) weer wilden we niet de uitgezette route via Cortina d'Ampezzo en de passen over. Dan maar een rondje om het Lago di Garda. Vanwege de vele tunnels kozen we ervoor om via de westkant naar beneden te rijden. Omdat het toch al wat laat werd en we ook nog moesten lunchen, zijn we halverwege maar omgedraaid. Na een heerlijke Italiaanse lunch met pasta en lasagne de richting van Caldonazzo ingeslagen. Nét voor Riva begon het te regenen. Niet een beetje, maar een complete wolkbreuk. Na een snelle stop bij het tankstation, dat op de heenweg onbemand was en een 20 eurobiljet had ingeslikt, leek het er niet op dat het de eerste uren zou stoppen. Om mijn voorspelling dat het bij Caldonazzo droog zou zijn werd hartelijk gelachen. Maar kort voor Pergine stopte de regen en met een waterig zonnetje reden we Caldonazzo binnen. Bij Albergo Due Spade aan het plein hadden ze nog 3 kamers vrij. De auto van eigenaar werd snel uit de garage gehaald, zodat onze brommers naar binnen konden. Ook voor de natte kleding had men een perfecte oplossing. De pizza's in de nabijgelegen Pizzeria "alla Torre" smaakten voortreffelijk.

Woensdag 8 september - Caldonazzo - 129,6 km.
In Klausen was het slechte weer al voorspeld. Helaas bleek dit ook uit te komen voor Caldo en omgeving. Dolf moest toch nog een kabeltje op de kop zien te tikken voor z'n motorcamera en voor mij zat er niets anders op dan een bezoek af te leggen bij de plaatselijke huisarts om eens een gesprekje te hebben over mijn nog steeds pijnlijke grote teen. Met een recept voor een paar flink zware pillen stond ik na een klein uurtje weer buiten. In Pergine hebben we de regen zitten te bekijken vanuit een overdekt terrasje op het plein. Na de zoveelste koffie leek het wat droger te worden en zijn we via Tenna en de apotheek in Caldonazzo toch maar de Kaiserjägerweg opgereden. Het was inmiddels compleet droog geworden, dus besloten we boven om er nog maar een rondje aan vast te knopen. Terug bij Due Spade bleek de aangekondigde groep Duitse motorrijders inmiddels te zijn aangekomen. Nou ja, motorrijders? Eén was er rijdend gekomen, de rest stond op een aanhangwagen!! Voor één van onze motorfietsen was geen plek meer in de garage, maar er bleek ook nog eens een complete ondergrondse garage met lift bij het hotel te zijn.

Donderdag 9 september - Caldonazzo-Sluderno (Schluderns) - 243,6 km.
Vandaag stonden er zelfs twee passen op het programma. Om te beginnen de Passo di Gavia van 2652 M. hoogte en daarna nog even de Passo di Stelvio van 2757 M. hoogte er achteraan. Het uitgezochte hotel in Sluderno had geen plaats voor ons, maar na een telefoontje met mevrouw Längerer van 'Haus Längerer', was onze slaapplaats geregeld. Jan z'n 1-persoonskamer had zelfs een complete keuken en zitkamer. In de plaatselijke supermarkt maar even een flesje wijn gehaald voor later op de avond. Eerst hebben we een flinke wandeling gemaakt naar restaurant Alte Mühle achterin het dorp. We hadden mevrouw Längerer gevraagd naar een simpel restaurantje. De vier sterren glommen ons echter al op afstand tegemoet. Maar wat hebben we hier fantastisch gegeten. Naderhand in Jan z'n woonkamer nog even een wijntje soldaat gemaakt. En toen riep het bed.....

Vrijdag 10 september - Sluderno-Nofels - 320 km.
Natuurlijk moesten er ook vandaag nog twee passen aan geloven. Eerst de Timmeljoch en daarna de Silvretta in Oostenrijk. Eerst moesten we door het mooie dal richting Merano, waar het begin is van de Timmeljochpas. Beneden gekomen eerst maar weer eens getankt en bedacht dat we op weg naar Landeck een eetgelegenheid zouden zoeken. Uiteindelijk kwamen we uit bij een imbiss langs de weg richting Galtür, maar de vette hap smaakte er heerlijk. Na een regenachtige Silvretta werd het tijd om een slaapadres te zoeken. Na een aantal veel te dure hotelletjes kwamen we terecht in Nofels bij Feldkich. Ook Hotel Löwen was eigenlijk niet wat we zochten, maar niemand had zin om nog verder te zoeken. Het eten was er niet slecht, maar wat een ongezellige bediening vergeleken met afgelopen week.

Zaterdag 11 september - Nofels-Lich - 514 km.
Om maar geen Oostenrijkse vignetten te hoeven kopen hebben we het eerste stuk tot de Duitse autobahn binnendoor gereden. Daarna maar eens flink het gas opengedraaid en via de A7 een stuk naar het noorden gereden. Nét onder Wurzburg zijn we van de snelweg afgegaan om maar weer eens iets eetbaars te zoeken. Hotel Leicht zag er van buiten niet eens zo sjiek uit...... Wat hebbben we hier geweldig lekker gelunchd en wat een overdreven aardige bediening (kunnen ze in Nofels nog iets van leren). Met een goedgevulde buik moesten we nog wel een paar kilometertjes maken. Na een stuk snelweg maar weer eens binnendoor en na het allerlaatste stuk over de A45 kwam dan toch de afslag Lich in beeld. Gelukkig dat we hier de kamers hadden gereserveerd, want het bleek bijna volgeboekt te zijn. We werden dan ook naar de dependance in Höllandische Hof gestuurd. Opa Schneider reed ons voor op de scooter. Tijdens één van de biertjes op het zonnige terras van Hotel Schneider kwamen we ook nog een 'oude bekende' tegen. Brabantse Jos Goldwing had met z'n vriendenclub ook precies dit weekend uitgekozen om in Lich te logeren.

Zondag 12 september - Lich-Baarn - 437,2 km.
Ook vandaag weer een stralende dag, dus zonde om over de autobahn te racen. Tot aan Iserlohn hebben we door het prachtige Duitse landschap gereden en na een uitgebreide lunch bij Zur Rastatt in Nachrodt begon het weer eens te regenen. Dus verstand op nul en gas geven. Tot aan de A30 bij Ede heeft de regen ons vergezeld en daarna brak de zon weer door. Dat was nog eens leuk thuiskomen.