Donderdag 2 september. Omdat het naar Italië slepen van onze vakantiewoning met de electrische Polestar 2 een onmogelijke opgave zou worden, kregen we vandaag een auto met zo'n 'ouderwetse' benzinemotor én trekhaak voor de periode van 3 weken. We gokten op een vroege aflevering en zetten de caravan alvast reisklaar. Goed gegokt en zodoende rijden we iets na 11.00u Baarn al uit! Op naar..... het zuiden in ieder geval. We hadden google al even geraadpleegd voor de route met de minste 'Baustellen'. De A45 leek de beste keuze, maar nog steeds reden we de ene uit en een paar kilometer verder de andere al weer in. Ondanks alles schoot het lekker op en aan het einde van de middag maar eens gezocht naar een overnachtingsplek. Rond een uur of half zeven stonden we bij de slagboom van Camping Paradies Franken in Simmershofen. Na het tonen van de corona-check kregen we een plekje op het grote middenveld. Hoogste tijd voor een Schnitzel&Biertje. De volle maan zorgde gelukkig voor wat licht op deze pikdonkere camping, waardoor we onze sleurhut konden terugvinden. Tijd om te snurken!

Vrijdag 3 september. Na een frisse en oorverdovend stille nacht waren we vroeg, héél vroeg op. Een klets koud water en een kop koffie deden wonderen. Niet snel daarna reden we al op de A7. In Dietmannsried even wat inkopen gedaan en betaalbaar getankt. Zonder noemenswaardige files liep het lekker vlot. Bij Reutte had een overijvige ambtenaar bedacht dat een doseerlicht een fantastisch idee zou zijn. Een kwartiertje oponthoud kon er ook nog wel bij. De route langs Obsteig meldde wel flinke vertraging, dus kochten we een vignet en kozen voor de route via Imst en de autobahn naar de Brenner. Dat schoot lekker op. Net na de grens maar eens een camping bellen aan het Lago di Garda. Geen plek, geen plek.... Na 8 campings de moed opgegeven en gebeld met Camping Punta Indiani aan het Lago di Caldonazzo. Bij aankomst bleek er zelfs voor 2 nachten een plek direct aan het water vrij te zijn. Dát doen we! Na het uitdraaien van de pootjes snel een duik in het nogal frisse meer genomen. Natuurlijk 's avonds zo'n overheerlijke pizza gescoord bij Albergo Alla Torre. De volgende dag een flinke ronde gefietst in deze mooie omgeving en 's avonds weer naar hetzelfde restaurantje.

Zondag 5 september. Na telefonisch overleg met Gitte&Eberhard, die in de buurt van Jesolo vertoefden, afgesproken om naar Porto Recanati te rijden. Nog even wat benzine gekocht in Pergine en om half negen draaiden we opnieuw de Brennero op. Nauwelijks vrachtverkeer  op zondag, dus vandaag geen 'illegale' inhaalacties met de caravan. Natuurlijk bij Modena nog even de gebruikelijke invoegfile om de A1 richting Bologna op te rijden. Ook ná Bologna -voor een zondag- onverwachte drukte op de weg. Nét na 15.00u arriveren we bij Camping Bellamare in Porto Recanati, waar een rij van tenminste 8 caravans/campers stond te wachten. Eeehhh, het was toch naseizoen..... De aardige medewerker Lorenzo stelde ons gerust: 'er is plek genoeg hoor'.  Een kwartiertje later arriveren ook G&E. Na een -door de coronamaatregelen- licht chaotische aanmelding mogen Gitte en Agnes met de eigenaar mee achter op het golfkarretje om de beschikbare plaatsen te bekijken. Van ons plekje voor de toegangsboom zien Eberhard en ik de dames kriskras over de camping scheuren. 10 minuutjes later waren ze terug en volgden we mét caravan het golfkarretje naar onze plekken. Na het installeren maar eens bijpraten onder het genot van een klein biertje....

Tijdens ons verblijf in Porto Recanati hebben veel gelezen, gefietst en gezwommen (niet iedereen natuurlijk...). Ook stonden er wat stadsbezoeken op het programma, o.a. Loreto, Ancona en Macerata. Verder hielden we ons bezig met erg lekker eten. Eberhard was bereid zijn wereldberoemde spaghetti-saus te maken, de grill ging af en toe aan (en uit). In het binnenland vonden we het restaurantje Osteria Delle Casette Di Sfredda Stefania, met de geweldigste antipasti en pasta's op de kaart. Daar moesten we vanzelfsprekend nog een keer eten.

Zondag 12 september. Tijd om weer eens wat anders te zien, dus vertrokken we naar Camping Il Collaccio nabij Preci. Naarmate we dichterbij kwamen, werden de weggetjes steeds mooier. Vooral de SP209 tussen Madalena en Visso, die ook nog eens door veel lokale motorrijders werd gebruikt. Ook de plaatselijke Carabinieri was hier van op de hoogte en patrouilleerde volop. Door de zorgvuldige routebeschrijving van de camping én de bordjes bereikten we al snel Castelvecchio. Het zéér smalle en steile straatje in het dorp (zie GoogleMaps) was nog wel even schrikken. Onze telefonisch gereserveerde plekken waren snel gevonden. Het neerzetten van de caravans duurde door de nogal schuine plekken iets langer. Maar kort daarna zaten we volop te genieten van de mooie vergezichten.

Vooral Eberhard en Agnes namen regelmatig een duik in het zeer frisse zwembad met werkelijk het mooiste uitzicht over de omgeving. De rest was iets minder enthousiast. Op de campingsite stond een viertal wandelingen in de omgeving, die allen startten vanaf de camping. Handig dus! Als eerste kozen we voor de 'oranje' wandeling van 8,5 km. Eerst naar Preci en via Saccovescio weer terug naar Castelvecchio. 's Avonds geweldig lekker gegeten bij Hostaria Nonna Stella in het dorpje. De volgende dag stapten we in de auto voor een bezoek aan Castelluccio, de Pian Grande en Norcia. Onderweg veel dorpjes met ontelbare beschadigde huizen door de aardbeving van 2016. Ook Castelluccio bleek grotendeels verwoest en ook hier was nog niets hersteld. Wat een trieste aanblik. De uitzichten over de Pian Grande onbetaalbaar. We vervolgden onze route naar Norcia. Ook hier nog heel veel schade, maar ook veel werkzaamheden aan de ingestorte gebouwen. We schrokken ook van de ontelbare hoeveelheid noodwoningen (meer barakken eigenlijk) in dit gebied! Een mooie route bracht ons terug op de camping.

De volgende dag de 'gele' wandeling gemaakt. Via Corone omhoog naar S. Vito, alwaar we gezelschap krijgen van een gezellig spinnende rode kater. Na het verlaten van het dorp zien we -aan het einde van de wereld- een mooi gerestaureerd kapelletje naast een huis, waar in de tuin een auto met Nederlands kenteken staat! We raken in gesprek met de eigenaresse en worden bij hen uitgenodigd voor een kopje koffie om het verhaal over hun Italiaanse huis te horen. Intussen schiet kat Mickey (zoals ie schijnt te heten) geschrokken van de grommende hond de boom in. Pogingen om hem daar weer uit te krijgen lukten niet. Net voor ons afscheid krabbelt Mickey, geschrokken van z'n eigen actie, de boom uit. Konden wij weer gerust onze route vervolgen. Weet je wat, dacht Mickey, ik loop gezellig weer met jullie mee.... Na een lange wandeling met stevige hoogteverschillen bereikten we een ruime tijd later opnieuw het dorpje Corone. Mickey was inmiddels uitgeput, wilde niets drinken en bleef in 'zijn' dorpje achter. Wij hadden nog even nodig voordat we de camping weer opliepen.

Vrijdag 17 september. Na een week op deze prachtige camping te hebben verbleven, werd het weer eens tijd om verder te reizen. De gezamelijke keuze viel op Lago di Trasimeno. Gitte besluit campingadvies te vragen bij Lisa, een bekende die ze jaarlijks ontmoeten op een camping nabij Peschici en in de buurt van Spoleto woont. Na een zeer lang WhatApp heen-en-weer geschrijf is er een camping bekend én laat Lisa weten ook een paar dagen mét camper te komen. Via de benedenuitgang verlaten we de camping en rijden richting Visso. De aangekondigde wegafsluiting was nog niet aan de orde volgens de receptiemedewerkers. Een heftig gebarende Oostenrijkse camperbestuurder laat iets later weten dat we niet verder kunnen. Ok, da's ook Italië.... Dus beiden afgekoppeld, omgedraaid en aangekoppeld. Route aangepast via Norcia. Och, is maar kilometer of 30 omrijden, maar wel via de mooiste weggetjes. Hoe dichter we in de buurt van Perugia kwamen, hoe zwarter de lucht. We houden het vast niet droog. Nou dat klopte, want binnen de korste keren stond er zo'n 5 cm. water op de weg en reden we stapvoets over de snelweg. We lieten Perugia én de bui achter ons en bereikten het Lago di Trasimeno met zon en blauwe lucht. Camping La Spiaggia bleek 3 mooie grote plekken voor ons te hebben gereserveerd. Een uurtje of wat later rijdt er luid toeterend een enorme camper ons pad op. Lisa is gearriveerd! Behalve wat fietsen hebben we hier niet zoveel gedaan. Het meer is nog even goor als altijd en nodigt niet uit om te zwemmen. Maandag vertrekken G&E richting Lago di Caldonazzo.

Dinsdag 21 sepcember. Ook wij besluiten een stukje noordelijker te rijden. Na afscheid te hebben genomen van Lisa rijden we via Bologna, Verona en Trento naar Caldonazzo. Agnes heeft onderweg opnieuw met Lorenza van Punta India gebeld en alweer een plekje aan het water gekregen voor 2 nachtjes. Na het genieten van het mooie uitzicht 's avonds maar weer bij Alla Torre gegeten. De volgende dag de fietsen 'gestart' voor een prachtige tocht via Pergine, Levico, Caldonazzo en weer terug naar de camping.

Donderdag 23 september. Rond 8.30u rijden we de camping af voor een ritje naar de Badsee in de prachtige Allgaü. Was de hele Brenner-autobahn een dag eerder 'rood' van de files, vandaag scheurden we met de vlam in de pijp door de Brennerpas... Ook op de Fernpass nauwelijks verkeer. In Bichlbach nog even een drupje goedkope benzine en iets later reden we op de A7. Iets over half drie stonden we bij de Camping am Badsee. In een heerlijk zonnetje hebben we deze middag heerlijk geluierd en 's avonds een laatste keer gezamenlijk gegeten bij Kreuz in Beuren.

Vrijdag 24 september. Afscheid van Gitte en Eberhard en dan op weg naar het noorden. Na een lange dag met hier en daar een behoorlijke file bereiken we om een uur of half zes Camping Jillieshof in Bad Honnef. Eigenaresse is iemand van weinig woorden. Betalen en daar mag u staan! Het op loopafstand van de camping gelegen restaurant is compleet vol. Na enig zoeken Restaurant Haus Bramkamp in Oberpleis gevonden. Helaas wel een klein stukje met de auto, maar de moeite waard.

Zaterdag 25 september. Na een heerlijk ontbijt met verse Deutsche Brötchen koppelden we de caravan voor de laatste keer aan de auto voor een niet zo lange rit naar huis. Met 3.957 km. meer op de teller reden we Baarn weer binnen. Het was een heerlijke vakantie.