Omdat ik dit jaar geen zin had om m'n verjaardag te vieren, hebben we in januari een vlucht geboekt naar Athene. Zo zou ik ook mooi de grapjes over mijn bereikte leeftijd ontlopen.... We vertrokken op 1 maart om 07.45u vanaf Eindhoven, dus dat betekende vroeg, heel vroeg op. Om iets voor half vier ging de wekker en om precies 04.00u reden we het pad af, na nog even de autoramen ijsvrij te hebben gemaakt. Brrrr. Een uurtje later lieten we de auto achter op langparkeren en na een zeer snelle security-check, zochten we een zitplekje om op onze vlucht te wachten. Om 07.15u begon het boarden en moesten we nog even de kou in. Tegen acht uur raasden we over de startbaan en lieten Eindhoven al snel achter ons.

In Athene waren we al vlot -met onze rolkoffertjes- uit het vliegtuig en maar iets later zaten we in de metro naar het Syntagmaplein in Athene. Op het enorme plein hadden we even tijd nodig om te bedenken welke kant we op zouden moeten lopen om bij ons hotel te komen. Een kwartiertje later meldden we ons bij de receptie van het Omiros Hotel in een van de vele smalle straatjes van het Plaka-gebied. De koffers op de kamers neergezet en snel de stad in om te lunchen. En als je dan toch in Griekenland bent, dan ga je natuurlijk naar.... een Indiaas restaurant. Na een heerlijke curry werd het tijd om de omgeving eens uit te kammen. 's Avonds bij een Grieks restaurantje heerlijk gegeten en toen maar eens bijtijds de bedden gaan testen. Nou, die deden het lekker.

Voor het ontbijt konden we ons een paar verdiepingen lager melden. Heerlijke broodjes én een eitje. Ziezo, we konden er weer even tegen. Het was ietwat bewolkt, dus besloten we ons uitstapje naar Piraeus en de havens vandaag maar te maken. In een van de vele kioskjes kochten we een 0v-dagkaart en stapten op bus 040. Na lang schudden en uit het raam kijken stapten we uit bij het Theater van Piraeus. Eerst maar eens een koffie scoren. Onze Griekse tafelgenoot bij de koffiebar maakte ons al snel wegwijs en vertelde waar we zeker moesten gaan kijken. Op dus naar de Baai van Zea. De contrasten in de -met hoogbouw omringde- baai waren enorm; aan de ene kant traditionele vissersbootjes en de andere kant 100 M lange kapitale jachten. We volgden de kustlijn een tijdje, maar wilden eigenlijk voor de lunch ook nog even naar de ferry-haven. Dat bleek nog best een flinke wandeling, dus gooiden we de volgorde om. Eerst lunchen en dán naar de haven. Op Google maps had ik het visrestaurant Thalassaki gevonden, met goede reviews. Laat bus 904, die voor onze neus stopte, daar nou precies voor de deur stoppen! Iets later zaten we op het terras van het restaurant te genieten van het uitzicht, een biertje en de lekkerste sardines ooit. Ook serveerster Gioula vond het wel gezellig. Wat een heerlijk maf mens! Daarna op de bus gestapt en ons naar de ferry-haven laten vervoeren, alwaar we ons vergaapten aan de grote hoeveelheid enorme ferries. Voor de terugweg kozen we de metro, we waren wel even klaar met die schudbussen. Op het Monastirakiplein stapten we uit en wandelden richting het hotel. Dit keer niet de lift naar de 3e, maar naar de 5e verdieping. We hadden een onverwachte upgrade gekregen naar een kamer met twee enorme balkons én bijna-uitzicht op de Akropolis. 's Avonds op advies van Rian (reisgenote Cuba-reis) heerlijk gegeten bij Naanwich, een moderne uitvoering van een Indiaas restaurant. Later bleek dat Rian deze tip van dochter Moniek had gekregen en op dat moment realiseerden we ons niet dat deze wereldreiziger momenteel in Athene woonde. Maar dat vertel ik straks.....

Vrijdagochtend snel de gordijnen aan de kant om te kijken wat voor weer het zou zijn. Blauwe hemel, zonnetje en ietwat fris. Dus gingen we na het ontbijt mét jassen aan op weg naar het hoogtepunt van deze stedentrip, namelijk een bezoek aan de Akropolis. Ondanks dat we best vroeg waren, bleek het al best druk. Na het kopen van de toegangskaarten begon de wandeling naar boven. Onderweg heel veel 'oude stenen', maar ook het Dionysustheater en het Odeion van Herodes Atticus. Na nog een paar bochtjes stonden we dan ineens boven, met uitzicht op het wereldberoemde Parthenon! Ook de uitzichten op de stad waren adembenemend. Een flinke tijd later werd het dan weer eens tijd om naar beneden te wandelen en ergens een koffie te drinken. We hadden geen zin om op de overvolle terrasjes te zitten en wandelden op goed geluk een straatje in. En ja hoor, hier een koffietent/bakkerij To Koulouri Tou Psirri. Genietend van de koffie en een heerlijk Grieks worstenbroodje zie ik ineens een wel heel bekend gezicht de hoek om komen. Moniek!!! Héél even schoot door m'n hoofd: 'hoe heeft zij ons gevonden....'. Het bleek nóg gekker, van alle 10.000 koffietentjes in Athene hadden we precies díe tegenover het kantoor van Moniek uitgezocht. Toen zij de straat inliep had ze ook nog eens moeder Rian aan de telefoon, die vertelde: 'o ja, Agnes en Frank zijn  ook in Athene, misschien kom je ze wel tegen'. Als ooit iemand nog durft te beweren dat toeval niet bestaat.... Moniek schoof nog even gezellig aan om bij te kletsen, voordat ze een kwartiertje later dan toch écht aan het werk moest. Op de terugweg bij Naanwich op het dakterras nog even van het uitzicht én een biertje genoten. 's Avonds heerlijk gegeten bij het Griekse restaurant O Thanasis.

De weersvoorspellingen voor de zaterdag waren zeer erbarmelijk,  regen en nog eens regen. Enigzins gespannen schoven we de gordijnen open om te kijken of het écht zo slecht was. Niks regen, maar slechts licht bewolkt. Opgetogen hobbelden we de trap af naar de ontbijtzaal. Een halfuurtje later waren we al op weg naar de Poort van Hadrianus, daarna het Panathenaic Stadion en vervolgens 'hardlopend' naar de wisseling van de wacht voor het Parlementsgebouw, die steeds op het hele uur plaats vindt. Het was al een drukte van belang. Na het bijzondere tafereel een tijdje te hebben gadegeslagen, vervolgden we onze weg naar de Indiase wijk en de markthal. Toen de stoom uit Agnes' stappenteller kwam, zijn we maar weer eens richting ons hotel gewandeld. O ja, vanavond maar weer naar O Thanasis.

En dan is het alweer zondag. Na het ontbijt de koffers inpakken en beneden in 'het hok' zetten. Eerst maar eens een koffie drinken op een naburig terrasje. In het zonnetje was het goed uit te houden, dus bleven we volgens goed Grieks gebruik lekker lang zitten. Ondertussen op de telefoon even het Griekse nieuws bekeken. WÁT? Alweer een treinstaking! Onze Griekse terras-buurman kon ons ook niet meer vertellen, dus dan maar even bij het metrostation informeren. Bij ingang van de metro aan het Syntagmaplein werd echter volop gedemonstreerd ivm het treinongeluk. Dan maar even via de andere ingang naar binnen en een metro-medewerker om advies gevraagd. Ja, vanaf 16.00u ligt alles (weer) stil. Advies was om uiterlijk 14.15u de metro te nemen, om zeker te zijn dat je op het vliegveld aankomt. Hij is fijn! Ok, dan maar snel nog even een curry eten bij Babaji, vlak bij ons hotel. En dan de koffers ophalen en zorgen dat we op het vliegveld komen.

De metro van 14.15u reed nog, en kwamen we dus drie kwartier later op het vliegveld aan. Véél te vroeg voor onze vlucht, dus bleven we lekker buiten in het zonnetje zitten, totdat het tijd werd om naar binnen te gaan. De wifi op de luchthaven bleek lekker snel, dus aan een tafeltje nog lang de verrichtingen van Max op het circuit van Bahrein kunnen volgen. Net voordat de deuren van onze 737-800 dichtgingen, vloog Max als eerste over de finishlijn en wij iets later over de startbaan. Iets na 21.00u landden we op Eindhoven en twintig minuutjes later zaten we al in de auto. Tja, je kan dan wel 'vluchten' voor je verjaardag; daar dachten achterburen Suus&Edwin heel anders over. Die twee mafkezen hadden 's middags ons huis en tuin versierd met ballonnen, linten en slingers, maar daarop prominent de door mij behaalde leeftijd......