Vandaag wachtte ons weer een lange rit de bergen in met de nieuwe bus-crew. En niet in de laatste plaats omdat onze nieuwe chauffeur het grootste deel van de rit niet boven de 30 km/uur uitkwam. Althans zo voelde het. Veel, héél veel bochtjes later arriveerden we in het aanzienlijk koelere Da Lat. Aangekomen in het prachtig gelegen Monet Garden Villa moesten we even wachten in de inmens grote receptie met al net zulke grote stoelen. Snel de koffers naar de kamer en op naar het terras, waar het ook nog eens happy hour bleek te zijn. Dat moet je nou nét niet doen als onze groep om de bocht komt. Het barpersoneel rende zich de benen uit hun gat. Glazen met de meest bijzondere kleuren inhoud schoven voorbij, maar ook het vinden van steeds een nieuwe voorraad koude biertjes bleek een hele opgave. Het zingen voor Paula (niemand mocht weten dat ze jarig was...) ging na al die biertjes erg goed.

Die avond samen met Ankie en jarige Paula richting het stadje gewandeld en heerlijk gegeten bij restaurant het Wooden House. Voor de terugweg maar een taxi laten komen, die ons binnen 10 minuutjes alweer bij ons hotel dropte. Best prijzig zo'n taxi. We moesten wel 15.000 dongeltjes aftikken. Toch zo'n 75 cent!

De volgende dag na het ontbijt weer de bus in voor een aantal hoogtepunten in Da Lat. Eerst het mooie station bekeken, daarna een bezoekje aan het Hang Nga Crazy House en voordat we op weg gingen naar Phan Thiet nog even het zomerpaleis van keizer Boa Dai en de Truc Lam Pagode bekeken. Met stinkenkende remmen vervolgens de berg weer afgezakt. Onderweg op de Bellevue pas nog wel even een prachtig gelegen koffieadresje aangedaan.