Woensdag 27 november 2013 - Tanah Rata - Belum Rainforest

Via de grote plaats Ipoh kwamen we terecht in Kuala Kangsar. Agnes had gelezen dat hier een prachtige moskee én Koninklijk paleis moest staan. Zonder veel zoeken stonden we ineens bij de inderdaad prachtige moskee voor de deur en nog geen paar minuten later hadden we ook het paleis gevonden. Het werd zo langzaam maar zeker de hoogste tijd om wat te eten, maar in Kangsar vonden we niets. Dan maar langs de bergweg naar Belum. Maar dat bleek niet zo eenvoudig. Of het zag er zo smerig uit dat je er niet zou willen eten, of gewoon dicht. Heel veel kilometers later kwamen we zomaar langs Restoran Tasik Raban. Het stond hier vol met auto's en busjes. Achterin het grote overdekte buitenrestaurant stond een hoeveelheid schalen met eten. Je bleek een bord rijst te moeten halen bij de rijstopschepster en daarna kon je zelf opscheppen wat je wilde aan het enorme buffet. De Daging Smoor en de Ayam Ketjap werden onze favorieten. Na het betalen van ongeveer 6 Ringit per persoon (ca. € 1.50!!) vervolgden we onze weg.

Na heel veel geslinger reden we de brug naar het eiland waarop het Belum Rainforest Resort ligt. Bij de receptie werd ons de route naar onze kamers uitgelegd. Ook hier had iedereen weer snel een plekje bij het mooi gelegen zwembad gevonden. De keuze voor een restaurant was hier niet zo moeilijk, of 40 kilometer rijden, of op het resort eten. De reviews op Tripadvisor en Zoover klopten aardig. Het eten was hier niet van hoog niveau en de menukaart niet erg uitgebreid. Een biertje stond er in de restaurant ook niet op de kaart. Gelukkig hadden we dit al vooraf begrepen en onze eigen voorraad Tigertjes in Cameron Highlands ingekocht.

Dag twee stond er een boottocht op het programma. Als eerste zouden we gaan kijken bij een vindplaats van de grote Ratflesia bloem, maar er werd al vooraf gemeld dat deze grootste bloem op aarde nu niet in bloei stond. Dat klopte, want alleen het bruine restant was nog te zien. Daarna met een flinke vaart naar een Orang Asli dorp, waar de bewoners nog in hun oorspronkelijke woonomgeving leven. In ons geval op een afgelegen eiland in het enorme stuwmeer. De kinderen van het dorp zaten al klaar op het randje van de plaatselijke ontmoetings ehhhh, plank om onze meegebrachte zakje met zoute stengeltjes in ontvangst te nemen. En toch blijft het raar dat er voor één van de hutjes een Honda bromfiets stond......

Als laatste stond er een wandeling naar een waterval op het programma. Na alweer een flink stuk varen werden we samen met onze gids gedropt voor een klim door de jungle. Na een halfuurtje klimmen kwamen we aan bij het base-camp en kwamen de lunchtrommeltjes bij de gids uit de tas. De heerlijke boterhammen met gebakken ei smaakten voortreffelijk. Daarna hadden we weer voldoende energie voor de rest van de klim. Onderweg naar beneden begon het eerst zachtjes te spatten, maar dat ging al rap over in een tropische stortbui, die ons tot bijna in het hotel vergezelde. Een uur in een boot heeft nog nooit zo lang geleken en wat waren we doornat. De rest van de dag beloofde ook niks goeds meer, dus na een warme douche hebben we maar een eigen biertje op het terras gedronken. De volgende dag stond het zonnetje al aan de hemel toen we de gordijnen openschoven. Kwam dat even mooi uit, want op de planning voor vandaag stond: Het Zwembad!!

Aan het einde van onze laatste dag werd het steeds drukker op het resort, auto's en autobussen reden af en aan. Al snel werd duidelijk dat er iets speciaals ging gebeuren. De volgende dag zou de Maleisische Minister van Toerisme, samen met een filmploeg van National Geographics op bezoek komen. Hierdoor hadden wij het geluk het diner in buffetvorm in het gezellige benedenrestaurant te mogen nuttigen, waar de kleine serveerste Nazira al stond te glunderen. Daarna voor de laatste keer in het keiharde bed proberen te slapen.