Donderdag 7 maart - Woensdag 13 maart - Klong Muang

We hadden via 12goasia een mini-van geboekt naar het Krabi Busstation, mét oppikservice bij het hotel. Als dat maar goedkomt.. En ja hoor, om precies 10.15u stopt er een wit busje voor ons hotel. Onze medepassagiers bleken geen spraakzame types te zijn, dus vermaakten we ons met het naar het voorbijschietende landschap te kijken. Het schoot letterlijk voorbij, want deze chauffeur hield van stevig doorrijden. In Phang Nga mochten we een kwartiertje de benen strekken en bij een van de stalletjes een heerlijke ijskoffie gescoord. Daarna de bus weer in voor de rest van de race. Bij het busstation in Krabi geïnformeerd naar de prijs van een taxi naar Klong Muang. Hmmmm, een Grab-meneer bleek het voor de helft te doen. Zo'n 25 minuten later stonden we voor de deur van ons geboekte Vacation House. Snel daarna waren we te vinden op het gezellige terras van Rimlay restaurant. Tijd voor de lunch én een Changetje... Daarna maar eens een flink stuk op het strand gelopen en daarna een ligbedje uitgezocht. De vrijdag een rustdag ingepland.

Zaterdag 9 maart stond er opnieuw een busje voor de deur. We hadden een dagje James Bond eiland geboekt. Dus net zo hard weer richting Phang Nga. Na aankomst bij de Surakul Pier werden we de juiste richting op gedirigeerd en na het in ontvangs nemen van het reddingsvest mochten we aan boord van een 40-longtailboot, met een nog veel grotere motor. Het achterin zitten voor de foto's bleek ook een nadeel te hebben. De motor maakte zoveel herrie, dat ik bijna de hele heenweg naar het bekende James Bond eiland met m'n vingers in de oren heb gezeten. Op het eiland aangekomen, kregen we een uurtje om rond te wandelen en foto's te maken. Daarna met dezelfde snelheid naar een drijvende aanlegsteiger, waar vandaan er kajaktour gemaakt kon worden. Dan opnieuw aan boord (maar dan lekker voorin) naar het dorp-op-palen op het Panyee eiland voor de lunch. Hier stond een zeer uitgebreid en smakelijk buffet klaar. Na de lunch kregen we nog een kwartiertje om een rondje door het dorp te maken. Dat had best langer mogen zijn. Gelukkig nog net de moskee kunnen bereiken voor een foto en toen snel weer terug. Met eenzelfde snelheid voeren we weer terug naar het vertrekpunt en iets later zaten we weer in de bus naar Klong Muang.

Zondag opnieuw een stranddagje en besloten om langer in het gezellige en (nog niet overtoeristische) Klong Muang te blijven, maar dan niet in het nogal simpele Vacation House. Op booking vonden bij het naastgelegen Koh Kwang Beach Resort een kamer met zeezicht. Dus verhuisden we maandagochtend rond 12.00u twee deuren verder. Wát een geweldig plekje! Deze dag dus volop genoten van ons uitzicht op zee.

Dinsdag 12 maart na het ontbijtbuffet op het strand de spullen bij elkaar gegraaid en op naar de longtailboot voor een 3-eilandentocht met schipper Matt. Eerst naar het Hong eiland met z'n mooie uitzichtpunt. Maar ja, daar moet je eerst wel héél veel trappen voor beklimmen. Gelukkig was het maar een graad of 30. Maar de moeite waard, zulke prachtige vergezichten. En dan al die trappen weer af. Beneden gekomen eerst maar een colaatje gedronken en dan de jungle-tour voor beginners gemaakt; een paadje van zo'n 500 M. paralel aan het strand. Toen werd het toch echt tijd om te zwemmen. Daarna maar richting boot voor het vervolg van de eilandentour, maar eerst even aan de andere kant van het Hong eiland een soort laguna binnengevaren en ook daar nog even het water ingeplonsd. Tijd voor eiland 2 waar we ook naar een prachtige baai liepen en een tijdje genoten van het uitzicht. En dan naar het laatste eiland. Hier was het aanzienlijk minder druk en hebben we na het zwemmen heerlijk op de handoek gelegen. Matt kwam als verrassing ons ook nog eens een enorme schaal supervers gesneden ananas én watermeloen brengen. Toen werd het toch écht tijd om terug te varen.

Woendag 13 maart was onze laatste dag in Klong Muang, dus hebben we opnieuw genoten van de uitzichten en gezellig een biertje gedronken met de gezellige Ria en Huub uit Deurne. Donderdag 14 maart hebben we het zolang mogelijk gerekt, maar moesten dan om 12.00u echt onze kamer verlaten. Na een hartelijk afscheid van de Rimlay medewerkers en Nadia in het bijzonder stapten we in de taxi voor een ritje naar Ao Nang. Deze bestemminig leek ons handig ivm met de oppikservice van onze bus naar Surat Thani. Het Aonang All Seasons Beach Resort bleek nét buiten de drukte van Ao Nang te liggen en bovendien over een heerlijk zwembad in de binnentuin te beschikken. Manager, mevrouw Oum, had voor ons een upgrade bedacht naar het gerenoveerde deel van het hotel mét uitzicht op het zwembad. Eerst maar eens even de buurt verkend en wat kleins gegeten en daarna natuurlijk aan het heerlijke zwembad gelegen.

Vrijdag 15 maart. Om 12.00u moesten we onze kamer uit, maar mochten natuurlijk wel bij het zwembad blijven. Na de lunch terug naar het hotel, waar rond 15.00u onze busje voor de deur stond. Héél veel ophaalpassagiers later bleek deze chauffeur ons naar Surat Thani te brengen. Communicatie was niet zijn sterkste punt, althans niet met de toeristen, maar wel zeer luidruchtig en langdurig aan de telefoon praten. Het de hele dag niet eten/drinken viel de man blijkbaar niet goed. Het werd niet de gezelligste rit van deze vakantie. In Surat Thani bleken we niet bij het station, maar ergens in de stad afgezet te worden. De plaatselijke taxichauffeurs spelen hier handig op in en na wat onderhandelen hadden we een pruttelend exemplaar die ons naar het station van Surat Thani bracht. Hier eerst ons voucher ingeruild voor een treinticket, onze koffers betaalbaar gestald en daarna in het dorp wat gegeten. Om de tijd te doden nog even de loopbrug over en bij de rivier een biertje gedronken. Daarna de koffers opgehaald en op het perron de komst van de trein afgewacht. Onze 1e klas wagon bleek zich helemaal aan de voorkant van de trein te bevinden, dus kregen we de aanwijzing om maar vast die kant op te lopen. Na zo'n 300 M zouden we op de juist plek staan. Toen de zéér lange trein het station binnen reed, bleken we goed gegokt te hebben. Onze wagon stopte voor onze neus. De aardige medewerker pakte onze koffers aan en begeleidde ons naar onze coupé, waar de bedden al waren opgemaakt. We hebben nog even een poging gedaan om uit het raam te kijken, maar dat voegde niets toe. Dus maar ons 'mobiele' bed ingedoken. Agnes heeft flinke stukken van de treinreis geslapen, ik heb zo ongeveer elke biels geteld en kwam dus redelijk geradbraakt uit m'n bed. De heerlijke douche maakte veel goed.

Zaterdag 16 maart kwamen we om 8.10u aan in het enorme Bang Sue Grand Station van Bangkok. Overal waren eetstalletjes te vinden, dus zaten we al snel aan ons ontbijt. Buiten kwamen al snel de taxichauffeurs op ons afrennen, maar de ochtendspits bleek de prijzen flink hebben verhoogd. Omdat we geen haast hadden, zijn we lekker met de metro naar het Nasa Bangkok Hotel gereisd. We hadden hier voor het exorbitante bedrag van wel € 18.= een kamer voor een nacht geboekt. Nadat we hier onze koffers hadden afgegeven, zijn we opnieuw op de metro gestapt en op het Sanam Chai station uitgestapt. Halfuurtje later zaten we op het heerlijke terras van Starbucks Tha Maharaj te genieten van een flinke bak ijskoffie én het uitzicht over de rivier. Daarna de hop-on-hop-of boot genomen en met de metro naar de Japanse wijk. Het Lumphini-park bleek gesloten voor publiek, dus gingen we op zoek naar een lunchadres. Agnes had goed reviews gelezen van Aoringo Japanese Curry. Uiteindelijk vonden we dit restaurantje ergens verstopt op de 4e verdieping van een winkelcentrum... De curry was heerlijk. Tja, dan werd het toch echt tijd om terug te gaan naar het hotel. Hier hebben we eerst nog in de compleet ongezellige lobby ons allereerste Chang-biertje van de tap gedronken. Toen de koffers ingepakt en rond 19.00u een poging gedaan om wat te slapen. Om 22.30u vertelde de wekker ons dat het de hoogste tijd was. Dus de lange broek aan (!) en richting de metro gewandeld. Dat was bij dit hotel werkelijk super. Lobby uit, trap af, roltrap op. Klaar. Op het vliegveld de laatste bahtjes opgemaakt aan een sandwich én een colaatje. Op zondag 17 maart vertrok ons toestel om 03.10u richting Dubai.

Dit keer mochten wel wel meteen landen op Dubai, maar werden 'even' ergens in een hoekje geparkeerd. Onze gate bleek niet beschikbaar. Uiteindelijk werden we aan een andere gate in Terminal 3 vastgeknoopt en stonden er in de hal mensen met bordjes voor de aansluitende vluchten te zwaaien. Die kant op, die kant op. Ook dit keer had ik me voorgenomen om niet hard te gaan lopen. Ze wachten maar! In de gate bleek idd nog een lange rij te staan, o.a. een Belgische groep die een rondreis door Vietnam had gemaakt. Toen ze grappend 'we gaan, we gaan' riepen begrepen we meteen dat ze met NRV hadden gereisd én Mao als gids hadden gehad. Net als wij in 2018 en dat bleek te kloppen. Wat een toeval. Onze vlucht vertrok nog redelijk op tijd en om 12.45u landen we op de Polderbaan. Douane ging dankzij de zelfscan zeer vlot en ook de koffers kwamen al snel op de band. Dus Louk gebeld en die stapte in de auto om ons op te halen. Een halfuur later belt Louk: 'Ik sta boven hoor'. Ehhhhhh, ik wacht nog steeds op mijn koffer.... En ja hoor, niet te geloven. Werkelijk de allllllerlaatste koffer die de band opkwam was die van mij. Snel naar boven en Louk was snel gevonden. Op naar Baarn.