21 maart 2012 - 25 maart 2012 | Sanur - Baarn

De inmiddels bekende bus met chauffeur Jan stond alweer vroeg op ons te wachten. Het was vandaag maar een klein stukje rijden en daardoor kwamen we eigenlijk véél te vroeg aan bij Hotel Puri Santrian in Sanur. Al snel bleek dat alles hier (te) goed was georganiseerd en werden de regeltjes tijdens het wachten even uitgelegd. Dit waren we de afgelopen weken echt niet gewend. Twee kamers waren er al klaar, maar op de derde moest nog tot drie uur worden gewacht. We waren toch al toe aan koffie, dus zijn we met de paraplu's op het dorp ingelopen en bij de overburen op het terras gaan zitten. De 14-jarige bediening bleek moeite te hebben met het bedienen van het koffieapparaat, waardoor het niet alleen lang duurde, maar de koffie ook nog eens matig van smaak werd. Ook het afrekenen ging niet van een leien dakje. Omdat we toch bij Jegeg in de buurt waren meteen maar even een tafel voor vanavond gereserveerd. En omdat het inmiddels lunchtijd was meteen "onze" tafel maar ingepikt om wat te eten. Het regende inmiddels maar door....!

Voorafgaand aan de Balinese Nyepi-day is het feest in het dorp. Al weken, misschien wel maanden, wordt er in alle dorpen gewerkt aan de Ogoh-Ogoh poppen, die op de avond zelf op een van bamboe gefrabriceerd draagconstructie door het dorp worden gedragen. Natuurlijk onder begeleiding van traditionele muziek. De volgende dag is het Nyepi [njupi] day. Een a4-tje met instructie is de vorige dag al op onze kamer bezorgd. Het strand is met een lijn afgesloten en ook hier instructie-borden. Dat beloofde een rustige dag aan het zwembad te worden. Ook buiten de deur eten was dus geen optie, omdat je simpelweg het terrein niet afmocht. Geen a la carte vanavond in het restaurant, maar een stevig aan de prijs buffet. We besloten om gebruik te maken van een zeer late lunch.

De volgende dag moesten we om 12.00 uur onze kamer "leeg opleveren" en waren vanaf dat moment dus "dakloos". De rest van de dag hebben we daarom maar bij het zwembad doorgebracht. Om een uur of twee werd het tijd om ons allerlaatste sateehtje te gaan scoren bij Restaurant Cemara. Door de stevige regenval moesten we deze laatste keer binnen zitten.

Daarna terug naar het hotel om op te frissen en voor het eerst in drie-en-halve week weer een lange broek aan te trekken. Tien voor vier stond Jan alweer voor de deur om ons met koffers en al af te leveren op het vliegveld van Denpassar. Met veel lawaai verlieten we om iets over zevenen het mooie Indonesië! Maar wat hebben we veel om over te praten........