Donderdag 17 mei 2012 (Hemelvaartsdag)
Het was duidelijk dat iedereen weer stond te trappelen om aan het motorweekend te beginnen, want bijtijds zat de bijna complete groep aan de koffie. Helaas moest Paul dit jaar kort van te voren afmelden, waardoor we met zeven motoren richting Duitsland vertrokken. Rond negen uur werden de motoren opgezadeld én gestart, waarna we de A1 opdraaiden voor wat vlotte kilometers. Na een klein uurtje konden de gaskranen nog iets verder open, omdat we de Duitse grens gepasseerd waren. Ter hoogte van Wesel moesten we even stevig in de ankers, want op de vluchtstrook stonden politieauto's, ambulance en enkele Nederlandse motorfietsers. Oeps, dat kon nooit een goed teken zijn. Net na het passeren van de ambulance, met ernaast op de grond de motorfietser, kwam ook de traumahelikopter aanvliegen. Daar word je - vooral als motorrijder - wel even stil van. Op de parkeerplaats van de Hünxe hebben we dit voorval dan ook nog even besproken.

Nadat het tanken, roken en sanitaire stop werd het tijd om weer op te stappen. Een aantal kilometers voor onze geplande afslag op de A3 stond het verkeer opnieuw stil. Omdat de Duitsers zo netjes zijn om het middendeel van de Autobahn vrij te maken voor hulpverleners, konden wij hiervan ook dankbaar gebruik maken. Aan de kwade blikken van enkele automobilisten was te zien dat zij het hier niet helemaal mee eens waren. Vooraan gekomen bleek de oorzaak van de file. Ook hier weer hetzelfde beeld, namelijk politie-, brandweer- en ziekenauto's die de weg blokkeerden en iets verderop een traumahelikopter.Toen de linkerbaan werd vrijgegeven en wij langs de plek van het ongeluk kwamen, bleek het ook hier weer om een motorrijder te gaan. Iets verderop kondigde onze afslag zich aan en natuurlijk moest er weer even getankt en bijgepraat worden, want van dit soort motorongelukken word je niet echt blij. We vervolgden onze route via mooie binnendoorwegen en hebben natuurlijk nog even een Bratwurst gescoord bij een adresje op onze weg richting Rijn. Rond half vijf reden we Kamp-Bornhofen binnen en vijf minuutjes later vonden we Hotel Marienberg.

Na een heerlijk koud biertje op het terras in de avondzon werd het tijd om in het met restaurants bezaaide straatje van Kamp-Bornhofen iets eetbaars te gaan zoeken. We vonden een plekje bij het Gartenhotel. De nogal bijzondere eigenaar nam af en toe plaats achter de overjarige piano en een stukje muziek ten gehore te brengen. Of dit nou écht goed was voor de eetlust...... Voor een allerlaatste afzakkertje zakten we letterlijk af naar de Kajütbar in de kelder van één van de hotels. In een schimmig sfeertje hebben we daar nog wat gedronken, waarna iedereen langzaam maar zeker de hotelkamer opzocht.

Vrijdag 18 mei 2012
Na een heerlijk uitgebreid ontbijt werden de motoren weer uit de garage gerold. We hadden vandaag een afspraak om een gezamelijke motorrit te maken met enkele muzikanten van de Elbtal Musikanten in Dorchheim. Om rond een uur of elf in Dorchheim te kunnen zijn, kozen we voor de snelle route, die overigens erg mooi was.  Om tien over elf stonden op de parkeerplaats van het Dorpshuis in Dorchheim, waar een complete delegatie ons al stond op te wachten. We werden van harte uitgenodigd om in hun prachtige verenigingsgebouw een kopje koffie te drinken. Eén van de vele Christof's (bijna iedereen heette daar zo...) verwelkomde ons hartelijk namens de muziekvereniging en gaf ons een snelle uitleg over de Elbtaler Musikverein. Zelfs de plaatselijke persmuskiet/fotograaf was uitgenodigd om ons bezoek vast te leggen!!

Inmiddels was duidelijk dat Christof (nee, dit keer de andere) niet met ons mee kon rijden. Hij was aan z'n hand geopereerd. Wel moesten we met de complete delegatie nog even gaan kijken bij ons mogelijke onderkomen voor de Sommerfesten van 2013, waar we met de bigband misschien voor uitgenodigd gaan worden. De persfotograaf zou ons op z'n motorscooter voorrijden en de rest van de Elbtalers volgde met de auto. Bij de prachtige buitenplaats "Burg Waldmannshausen" aangekomen, moesten we de motoren en onszelf opstellen voor een statieportret in Limburger Zeitung (?). Na een al net zo officieel afscheid vervolgden wij onze route, allemaal onder de indruk van deze hartelijke - bijna onwerkelijke - ontvangst. Na héél veel bochten kwamen we langzaam maar zeker weer in de buurt van ons hotel. Jammer genoeg hebben we het laatste uurtje in de regen moeten rijden, waardoor de snelheid er in de bochten wel uitgaat. Ook het bierdrinken moest vandaag binnen gebeuren.

We wilden deze avond niet bij de pianist eten en kwamen uiteindelijk terecht bij Landhotel Becker. Wat een verschil met gisteren! Na afloop wees de eigenaresse ons nog even op de bierkeller van het hotel. Tja, dat hoef je natuurlijk maar 1 keer te zeggen. We schoven aan bij twee Nederlandse motorrijders uit Castricum, waarmee we nog even zéér zinnige gesprekken (maar dat weten we niet meer zeker) hebben gevoerd. Toen werd het dan ook de hoogste tijd om weer richting hotel te wandelen. Jan heeft nog even héél zachtjes op het balkon staan te praten....... Uiteindelijk werd ook hij stil.

Zaterdag 19 mei 2012
En alweer stond er een complete ontbijttafel op ons te wachten, maar wat ook niet onplezierig was; de regen was opgehouden en had plaats gemaakt voor een waterig zonnetje. Onze route zou eerst een stuk langs de Rijn gaan, waarna we het mooie gedeelte tussen de A3 en de Rijn zouden verkennen. Door wegwerkzaamheden moesten we uiteindelijk doorrijden tot voorbij Rüdesheim, waarna we de Rijn verlieten en de bochtjes weer opzochten. In Idstein vonden we bij Rialto zum Tal een perfect lunchadres. Jan z'n maag was de hele ochtend al in gevecht met de moot zalm van gisteravond en het leek er sterk op dat de zalm het gevecht zou gaan winnen. Na een flinke hoeveelheid pillen en een tukkie in de zon leek het weer beter te gaan. Na een uur weer even gestopt om nog even te informeren naar Jan z'n zalmperikelen. Alleen al het feit dat Jan water wilde drinken was duidelijk geen goed teken en koos er dan ook voor om naar het hotel terug te rijden om z'n bed in te duiken. De rest zou dan de uitgezette route volgen. Een kwartier later treffen we Jan aan op de route naar het hotel. Het volgen van een route viel nog lang niet mee. Iets later namen we opnieuw afscheid van Jan.

Via mooie kronkelwegen (optie op de TomTom Rider) reden wij terug naar het hotel. Na een hoognodige douchebeurt zat de bijna complete groep op het terras te genieten van een heerlijk bierje en de zon.

De keuze voor ons dineradres was vandaag niet zo moeilijk, we zouden natuurlijk weer bij Becker gaan eten. Gelukkig was er op het overdekte terras een plekje voor ons. Na het heerlijke eten hebben we nog even het laatste gedeelte van de voetbalwedstrijd in de barruimte bekeken. Ook de Castricummers waren weer van de partij. Louk heeft de Duitse gast uit kamer 2 zo vreselijk aan z'n hoofd lopen zeuren, dat de man er na de eerste verlenging voor koos om de rest van de wedstrijd op zijn kamer te gaan kijken. Louk z'n avond kon niet meer stuk..... Na afscheid te hebben genomen van Erwin, Slimpie en de Castricummers werd het tijd voor alweer de laatste nacht in Kamp-Bornhofen.

Zondag 20 mei 2012
Tja, en dan is het moment daar. Tassen inpakken en weer naar huis. Na een compliment van de eigenaresse over onze "nette gruppe" lieten we Kamp-Bornhofen achter ons. Iets verderop namen we de "overdwarspont" naar Boppard. Jan was letterlijk ondersteboven van de stuurmanskunsten van de kapitein. Vooral het aanleggen! Met nog een laatste blik op de Moezel reden we richting het noorden. Om een uur of een stopten we voor de lunch bij een schitterend gelegen terras van Weinhaus Bunte Kuh, waar de Stramme Max geweldig smaakte. Hierna konden de oordoppen er weer in, want iets verderop zouden we de A61 opdraaien voor het laatste (flinke) gedeelte Autobahn. Ter hoogte van Venlo hebben we nog even wat goedkoper getankt en onze reis naar huis voortgezet. Aan het einde van de A30 kregen nog even een flinke bui regen op de kop. Iets later reden we het zonnige Baarn weer binnen.