Onze passentocht in september 2010 was zo goed bevallen, dat we hebben besloten om samen met Jan in juni 2011 nog een keer die kant op te rijden. Agnes had in de dagen ervoor alle routes al uitgezet en geupload naar de TomTom Rider.

Vrijdag 17 juni - Baarn-Pfronten - 830 km.
Je gelooft je ogen bijna niet als je Jan al rond een uur of half acht 's-morgens het pad op ziet rijden! Misschien toch een beetje zenuwachtig voor de komende passentocht op zijn spiksplinternieuwe Yamaha Teneré? Na een sterke bak koffie en het achteropbinden van de laatste bagage konden de motoren gestart worden. Op de A30 moesten we nog even in de remmen, omdat iemand vergeten was zijn stuur vast te houden en van de weg was geraakt, maar daarna kon het gas erop.

Omdat we de vroege avondspits rond Karlsruhe en Stuttgart wilden ontwijken, zijn we bij Frankfurt richting Würzburg gereden en laten we dan precies rond lunchtijd in de buurt van Biebelried zijn.... Tja, dan moet je natuurlijk wel naar Hotel Leicht! Ook de motoren hadden inmiddels dorst gekregen en na een tankbeurt draaiden we de A7 op. Rond half zes stonden we bij het Haus des Gastes in Pfronten om een overnachting te zoeken. Ook dat lukte nogal snel en maar ietsje later parkeerden we de motoren bij Gasthof Löwen. Wat een toeval dat dit hotel zich precies naast onze "vaste" Metzgerei Hipp bevond, waar we al jaren heerlijke broodjes met warme leberkäse halen. Het ietwat slordig aandoende hotel beschikte over een heerlijk terras en perfecte menukaart.

Zaterdag 18 juni - Pfronten-Moena - (3 passen) - 273 km.
Na een heerlijke nacht met kletterende regen tegen de ramen de trap afgehobbeld voor een heerlijk ontbijt. Hierna onder een donkergrijs wolkendek de bagage weer op de motor gedaan en vervolgens met echt Oostenrijks weer de Fernpas overgereden, nou ja, meer gesukkeld door de vele vakantiegangers. Aangekomen in het Inntal hebben we de 171 gevolgd en in Innsbruck een heerlijk koffieterrasje gevonden, met uitzicht op het enorme vliegveld met wel 1 startbaan. Na de koffie kwamen we via de ringweg van Innsbruck terecht op de oude Brennerstrasse. Natuurlijk moest er nog even gestopt worden om een foto te maken van de indrukwekkende Europabrug.

Na een heerlijke pasta bij Gasthof Jägerheim in Mauls vervolgden we onze route via de paralelweg van de Brennero naar Bolzano. Vanuit Bolzano zijn we via de SS241 naar het Fassadal gereden en kwamen eind van de middag aan bij Garni Vajolet in Moena, alwaar we werden ontvangen door een supervriendelijke eigenaar Ezio. Na een hoognodige douche en het aantrekken van andere kleding konden we ons weer vertonen en een biertje drinken in de huiselijke barruimte van de garni. Na het eten in het dorp (op loopafstand) hebben we nog een heerlijk wijntje bij Ezio gedronken en maakten toen ook kennis met moeder Paola.

Zondag 19 juni (6 passen) - 173 km.
Het is kraak- en kraakhelder als we zondagochtend uit het raam van onze slaapkamer kijken. Dat belooft wat voor onze rit van vandaag. Eerst begeven we ons naar de ontbijtruimte waar een écht enorm ontbijtbuffet is neergezet. Uit de keuken klinkt meeslepende polkamuziek. Als iets later de deur openschuift blijkt Paola niet alleen het ontbijt te verzorgen, maar ook enorm liefhebber te zijn van dit soort muziek. We wennen er wel aan..... Paola adviseert ons om vanwege het heldere weer vandaag te kiezen voor de Passo Pordoi. Om een uur of tien startten we de motoren en zijn via Canazei de Passo Pordoi (2239 m.) opgereden met uitzicht op de Sas Pordoi (2950m) (foto 7 en 9). Dit is een onderdeel van de Sellagroep. Afgedaald naar Arraba via Pieve di Livinalonga, dan weer naar boven via de Colle Santa Lucia (foto 11) en daarna passo di Giau (2233 m.) en weer naar beneden om te lunchen in Cortina d’Ampezzo. Stukje terug gereden en via Passo Falzarego (2105m), Passo di Valparola (2197m) richting Corvara alwaar de Passo Gardena (2121m) en vervolgens de Passo Sella (2244m) met een mooi uitzicht op de Sasso Lungo (3181m). Via Canazei teruggereden naar Moena.

Maandag 20 juni (8 passen) - 192 km.
Via Canazei de Passo Fedaia (2052m) gereden met uitzicht op het  prachtige Marmolada massief. Lago di Fedaia (foto 18). Afdaling via Caprile richting Passo Staulenza (1773m) met uitzicht op het Pelmo massief. Afgedaald en rechtsaf de Passo Duran (1601m) op en maar weer naar beneden en lunchadresje gezocht in Agordo op het mooie plein (foto 19). Omdat we aan de vroege kant waren hebben we de route iets aangepast en zijn via Forcella Aurine (1297m), Passo Cereda (1369m) naar de Passo Rolle (1980m) gereden. Op foto 20 staat de Cimon di Pala (3184 m). Via het  prachtige dal met kabbelend beekje Passo Valles (2033m) en via Passo S. Pellegrino (1918m) terug naar Moena.

Dinsdag 21 juni (5 passen) - 190 km.
Ook deze route verlengd en via Cavalese de Passo Lavaze (1805m) gereden. Koffie gedronken in Ponte Nova en via Karerpas (ditmaal mét zonnig weer) richting Passo Nigra (1688m) voor het Catinaccio massief langs. We hebben heerlijk geluncht in Völs met uitzicht op Bolzano. Helaas was Seiser Alm niet via de weg bereikbaar, dus zijn we via Castelrotto teruggereden en hebben nog een keer de Passo Gardena (2121m) gereden. Bij Corvara zijn we de Passo Campolongo (1875m) overgestoken en hebben nogmaals de Passo Pordoi (2239m) gereden. De bochten gingen steeds beter en we werden inmiddels niet meer door élke Italiaan ingehaald! Via Canazei zijn we teruggereden naar Moena.

Woensdag 22 juni (4 passen) - 175 km.
Maar weer eens via Passo S. Pellegrino en Passo Valles met het prachtige beekje op foto 26 gereden en daarna de Passo Rolle over. Hierna de weg vervolgd en door een prachtig dal met een rivier gereden, uitmondend in het Lago Schener O Pontet (foto 27). Via Lamon, Castello Tesino richting Borgo en daar de Manghenpas (2047m) over. Via Cavalese terug naar Moena.

Donderdag 23 juni (geen passen) - 175 km.
Vandaag stond er een rustdag op het programma, maar omdat het weer iets minder was, besloten we toch maar een klein stukje te gaan rijden. Via Cavalese, Segonzano, Pergine, Levico kwamen we uit in Caldonazzo. Natuurlijk moest er gestopt worden voor de lunch bij ons bekende terrasje van Due Spade. De eigenaresse herkende ons direct en we werden hartelijk verwelkomd. De lasagna smaakte voortreffelijk. Inmiddels zagen we dat de berg Marzolla compleet in de wolken was verdwenen. Door onze jarenlange (kampeer)ervaring aan het Lago di Caldonazzo wisten we dat dit niet veel goeds beloofde. Dus maar snel de motoren gestart en door Pergine richting Baselga di Pine gereden. In Pergine barstte de bui al los. Via Bodello, Sover en Cavalese kwamen we weer terug in "ons" Moena.

Vrijdag 24 juni - Moena - Tione - (1 pas) 168 km.
Helaas was het moment aangebroken om afscheid te nemen van Ezio, maar iedereen wist zeker dat we elkaar terug zouden zien. Of tijdens een (wintersport)vakantie in het mooie Moena of misschien wel in Nederland. We hadden inmiddels alle passen wel gereden in de Dolomieten en wilden door naar de andere kant van de Brennero.

De route voerde ons langs Cavalese en Ora naar het Brennerdal, waar we aan de andere kant weer net zo hard omhoog reden, via de Mendolapas, langs het Lago di Molvena naar Tione. Op de kaart leek Tione een hele plaats, maar dit viel uiteindelijk nogal tegen. Bij binnenkomst in het dorp viel direct het bord B&B op. Na een bezoek aan het Consorzio Turistico bleek deze Bed&Breakfast ook nog eens de enigste in het centrum te zijn. Dat moest hem maar worden dan. De eigenaar van Albergo Roma in Tione de Trento bleek een man van weinig woorden. Iets later stonden we in de lift naar de derde verdieping met daar onze eh.... iets gedateerde kamer. Nog iets later zaten we op het terras te genieten van een Birra alla spina en het bijgeleverde bakje zoute chips.

Om een uur of zeven maar eens het stadje ingewandeld om op zoek te gaan naar een pizzeria of iets wat daar op leek. Maar tot onze grote verbazing helemaal niets te vinden in het centrum. Na vier rondjes Tione vreesden we dat het maal vandaag zou bestaan uit chocoladerepen uit de bar van ons hotelletje. Nog net op tijd wist een Tioneneraar (?) ons op weg te helpen naar de enigste pizzeria in Tione. Iets buiten het dorp vonden we Ristorante Pellegrini. Geen wonder dat we niemand op straat tegen waren gekomen; iedereen zat hier!! Wat een gigant van een restaurant en wat een heerlijke pizza's.

Zaterdag 25 juni - Tione - Bienno - (3 passen) - 180 km.
Na een - bij het hotel passend - ontbijt hebben we nog even rustig een cappuccino gedronken op het terras en de Schwäbische motorrijder met z'n vriendin uitgezwaaid. Hierna werd het ook voor ons tijd om onszelf weer in de warme motorkleding te hijsen. Omdat de route vandaag wat aan de korte kant was, besloten we er nog een "slingertje" via het Gardameer aan te plakken. Na een kopje koffie op het ons bekende terras van Hotel Forbisicle, zijn we tot aan Barbarane langs het meer gereden en daar vandaan richting het Lago d'Idro.

De motorrijder uit Tione had ons al gewaarschuwd voor de onverharde Manivapas en al bij de eerste bocht namen we het besluit deze pas maar uit het lijstje te schrappen en via een andere route de Passo di Croce Domini te benaderen. Boven aangekomen bleek ons beslissing de juiste, want alleen de zeer gevorderde rijders kwamen via het onverharde deel hier naar boven.

Tijd om af te zakken naar Bienno, alwaar we direct bij binnenkomst de toeristeninformatie tegenkwamen.De allervriendelijkste dame bood aan om wat overnachtingsadresjes voor ons te bellen. Na enkele pogingen lukte dit en wees ze ons de weg naar B&B Quadretto. Deze bed&breakfast bleek zich middenin een winkelstraatje én boven het caffetteria van de eigenaar te bevinden. De eigenaar wees ons allereerst een plekje voor onze motorfietsen in een straatje aan de overkant en liep daarna met ons mee naar de werkelijk unieke gastenverblijven boven de zaak. Ook in Bienno waren de restaurants op de vingers van één hand van een medewerker van de houtzagerij te tellen. Gelukkig bleek in hetzelfde straatje als onze B&B Ristorante Vecchia Fontana te zitten. Het eten was goed en de eigenaar verraste ons met een heerlijke grappa en bij het afrekenen moesten we nog een kastanjelikeur van hem proberen. Och, wij zijn ook de beroerdste niet..... Bij het plaatselijke supermarktje hadden ze nog wel een fles wijn in het rek en waren zo vriendelijk voor ons de kurk te verwijderen. Iets later zaten we op ons balkonnetje rode wijn uit koffiebekers te drinken.

Zondag 26 juni - Bienno - Grosio - ???? km.
Vandaag een echt Italaans ontbijt in de Pasticceria. Koffie en een broodje met een beetje jam. Zouden we daarom een pak eigengebakken koekjes van de eigenaar hebben meegekregen?

Kort nadat we Bienno hadden verlaten, bleken we ineens verzeild te zijn geraakt tussen een autorace in Malegno. Dat kan toch ook alleen maar in dit soort landen. Na overleg met een zeer behulpzame bromsnor en iemand van de organisatie zijn we via Bienno en een nieuwe route uitgekomen in Tirano. De op het internet thuis gevonden overnachtingsadresjes bleken zich niet in Tirano zelf te bevinden. Na de hulp van plaatselijke stationchef kwamen we er achter dat één adres zelfs in Grosio was. Na telefonisch overleg tussen Agnes en de B&B eigenaresse reden we richting Grosio, waar we B&B Villa Verde al snel hadden gevonden. De eigenaresse deed direct het electrische hek voor ons open en al snel stonden we achter het huis.

Na een snelle douche verzamelden we beneden om ons richting een terrasje in het dorp te begeven, want wat zou een biertje met deze temperaturen smaken. Naar een restaurant hoefde we niet lang te zoeken. Hotel Sassela was schuin aan de overkant. Ondanks het lekkere terras kon hier alleen maar binnen worden gegeten. Natuurlijk hebben we ons wijntje daarna buiten opgedronken.

Maandag 27 juni - Grosio - Stelvio - Grosio - (2 passen) - 189 km.
In september hadden niet zoveel geluk met het weer om de Stelvio op te rijden, dat was vandaag wel anders. Via Bormio zijn we de Stelvio opgereden en natuurlijk diverse keren gestopt om foto's te maken. Dit keer geen sneeuw en mist, maar zon en vergezichten. Volop genieten dus. Na wat gesprekken met collega motorrijders werd het tijd om aan de 49 bochten naar beneden te beginnen.

Bij Prato allo Stelvio zijn we Zwitserland ingereden om daar via een lange tunnel naar het Lago di Livigno te rijden. Wat was het berekoud in de tunnel. De thermometer gaf op enig moment nog maar 11.5 graad aan. Vanzelfsprekend moest er in het belastingvrije plaatsje even geshopt worden, maar dan snel via Passo Foscagno weer terug naar Bormio en vervolgens Grosio.

Dinsdag 28 juni - Grosio - Schoppernau - (3 passen) - 254 km.
De bagage kon weer op de motor. Ook het electrische hek van de B&B was inmiddels weer gerepareerd en iets later waren we op weg naar Tirano, om daar rechtaf te slaan richting Zwitserland. Via de Passo del Bernina (2328m) kwamen we uit in Zernez. In Pfunds onder aan de Resiapas hebben we heerlijk gegeten en zijn daarna via Landeck, de  Arlbergpas (1793m) en de Flexenpas (1773m) uitgekomen in Lech. In het iets verderop gelegen Schoppernau vonden we een perfecte Zimmer Frei bij Haus Romy.

Woensdag 29 juni - Schoppernau - Kirchheim am Neckar - 310 km.
Nee, we wilden nog geen Autobahn rijden vandaag. Dus zijn we bij Egg rechtaf geslagen en dwars door de Allgau naar boven gereden. In Biberach vonden we een heerlijk lunchadres op het plein van het dorp en daarna zijn we via Kirchheim unter Teck en Backnang uitgekomen in het - naar later bleek - uitgestorven Kirchheim am Neckar. Bij Bistro Journal vonden we één van de weinige overnachtingsmogelijkheden in het dorpje. De nogal afwezige eigenaresse deed ons sterk aan iemand denken (alleen had deze het niet steeds koud....). Na aanvullen van het vocht maar eens een ronde door het dorp gemaakt om wat eetbaars te vinden. Het leek Tione wel. Uiteindelijk terecht gekomen bij een Grieks/Schwäbisch restaurantje genaamd "Posthörnle". Wat een geweldig vriendelijke mensen! En wat een Rostbraten..... mmmmmm.

Donderdag 30 juni - Kircheim am Neckar - Baarn -573 km.
Als je dan toch al aan de Neckar bent, dan kun je deze net zo goed volgen tot aan Heidelberg. Konden we nog even genieten van de uitzichten. Onderweg nog even de smerigste cappuccino van de hele vakantie gedronken op een Italiaans terrasje en toen bij Heidelberg de Autobahn op en kilometers maken. Na het tanken meteen maar een Bratwurst gescoord en toen de laatste kilometers naar huis. Als verwelkoming kregen we precies bij de voormalige grensovergang nog even een flinke regenbui op de kokosnoten. Bedankt! Na een kleine 3.800 km. en 35 passen rijden we Baarn weer binnen.