Off Canvas sidebar is empty

Turkije 2007

Al in januari 2007 zaten we met de stapel reisgidsen in de kamer om onze najaarsvakantie uit te zoeken. De bestemming wisten we al, dat zou Dalyan moeten worden. Hier hadden we zoveel enthousiaste verhalen over gehoord, dat zou vast wel goed komen. De tijd tussen het uitzoeken en het vertrek op 22 september is voorbijgevlogen en voor we het wisten zaten we in de Boeing 747 van Surinam Airways naar Dalaman. Wat een verademing deze supergezellige stewardessen, heel wat anders dan onze zuurkijkende Hollandse koffiekar-rondduwers. Daarnaast ook nog eens een maaltijd, met een mini-biertje van de zaak. Om half tien plaatselijke tijd stonden we bij de enorme stroom aan de meest uiteenlopende kleuren koffers te wachten. Voordat we uit de 425 voorbijdraaiende koffers ons exemplaar hadden gevist, was het al snel een uurtje later. Even later hadden we 'onze' bus richting Dalyan gevonden en na een half uurtje hobbelen op de Turkse wegen reden we Dalyan binnen. Na het droppen van enkele medepassagiers stopten we voor het Metin Hotel. Het was inmiddels kwart voor twaalf geworden en de dorst had onbeschrijvelijke vormen aangenomen.

Dus achter de nachtportier aangerend naar boven, koffer om de bocht van de kamer geknikkerd en snel de hoofdstraat gaan verkennen, om het eerste Efes biertje te scoren. Bij de Captain Bar zagen de tapbiertjes er goed genoeg uit en zijn we op de banken met dikke kussens gedoken.

Na een heerlijke nachtrust schrokken we om een uur of vijf wakker. Oeps, de moskee is wel erg dicht bij het hotel. Later in de week bleek dit aardig te wennen. Om een uur of 9 maar eens naar het dakterras geklommen, om te genieten van het uitzicht en een heerlijk ontbijt in een zwoel windje. De rest van de dag hebben we geluierd aan het zwembad. 's-Avonds wilden we nog een Raki drinken, maar bij de buitenbar van het hotel leek het ons niet zo gezellig, dus maar weer richting de hoofdstraat. Bij het eerste kroegje was het heel rustig, maar zat een allervriendelijks Turkse meisje naar ons te zwaaien. Eh... ok, drinken we daar toch wat. Toen zij hoorde dat wij Hollanders waren, vertelde ze dat haar hartsvriendin ook Nederlandse was en zowaar woonde en werkte in Dalyan. Iets later was zij bezig een sms-je te sturen en nog geen halfuur later kwam er iemand op de fiets de bocht omracen. Dat was onze eerste kennismaking met Vicky, die eigenlijk Willy bleek te heten. Nadat ook Mehmet aanschoof, die niets liever deed dan de hele wereld in de maling nemen, was het setje compleet en hadden wij ons vaste plekje gevonden voor de Raki.

Maandags is marktdag in Köycegiz en de leukste manier om daar te komen is met de boot. Zoals eigenlijk alles met bootjes gebeurt in Dalyan. Heerlijk dobberden we even later over de rivier en het meer richting Köycegiz. De markt was helaas meer op toeristen ingesteld, dus dat hadden we al snel gezien. Nadat we het plaatsje hadden bekekenen, hebben we een overheerlijke Döner gegeten bij Yusuf op het plein (aanrader!). Om een uur of drie vertrok de boot weer voor de terugreis van anderhalf uur naar Dalyan.

Dinsdags moest er natuurlijk bijgekomen worden van de 'zware' dag in Köycegiz en bleven we lekker lezen aan het zwembad. Tussendoor moest er natuurlijk gegeten worden, maar daarvoor zondag al een perfect terrasje gevonden. Direct aan het water onder een dikke boom die volop schaduw bood. Jammergenoeg alleen Efes uit de 'bottle', maar de Köfte was geweldig. Waren we maandag de ene kant opgevaren, nu werd het tijd om de rivier eens de andere kant op te volgen. Dus woensdags om een uur of half tien 'ingescheept' op de boot richting Turtlebeach. Na drie kwartier pruttelen over de rivier en tussen het riet kwamen we aan op het strand. De temperatuur was inmiddels flink opgelopen, dus een paar zonnebedjes mét parasol waren hard nodig. Ondanks de parasol én de straffe wind, moesten we regelmatig de zee in om af te koelen.

De zondag voor ons vertrek had Agnes nog een leuk uitstapje geboekt. Turtles kijken om 6 uur 's-morgens..... Eenmaal in de Metin boot gezeten viel het wel weer mee, vooral toen we in de schemering bij de vaste Turtles-plek aankwamen en daar heuse schildpadden van een centimeter of 60 het meegebrachte vlees kwamen oppikken. Onze kapitein stelde voor om daarna nog even vogels te gaan kijken op het meer en zo voeren we onder het genot van de meegebrachte koffie rond in het prachtige decor met opkomende zon.

Van de plannen om een auto te huren is eigenlijk niet zoveel gekomen tijdens onze vakantie, dus moeten we nog wel een keer terug naar Dalyan. We verheugen ons nu al op een volgende vakantie in dit zeer gastvrije dorpje. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen je in 11 dagen leert kennen en van wie je allemaal afscheid 'moet' nemen op de laatse avond. Natuurlijk konden we de appelthee bij Mohammer en Samir niet afslaan.

Met Surinam Airways naar Dalaman....
Metin hotel
Onderweg naar de markt
Richting Köycegiz
En maar dobberen
De moskee
Kleurige kruiden
Mooi heh
Overal bootjes
Nog meer bootjes
Dalyan
De rivier
Moeras richting zee
Uitzicht strand
Ontbijt op dakterras
Binnenplaats met zwembad
Sinaasappelboom
Mainstreet Dalyan
Reuzeschildpadden
Ja, zo vroeg was het...
De pont naar Kaunus
Vaste lunchadres
Uitzicht terras
Afscheid van Mohammed en Samir