Hemelvaartsdag 14 mei 2015
Al ruim voor negen uur zaten we in Baarn aan de koffie/thee en vertrokken dus ook bijtijds richting onze tijdelijke 'woonplaats' Philippsheim in de Eifel. De heenreis voerde ons dit keer over de A2 naar het zuiden. We verlieten deze in de omgeving van Eindhoven om de rest van de reis via binnenwegen te rijden. Maar toen wisten we nog niet dat dit het weekend van de omleidingen zou worden..... en dat begon dus al in Valkenswaard. Nog niet eens terug op de uitgezette route kwamen we al in de tweede omleiding terecht. Dat schiet lekker op dus. Dan nog maar een stukje de A2 op en verderop in de herkansing. Ruim voor Weert verlieten we de snelweg en al snel pikten we de route weer op. Op het mooie dorpsplein van Peer (B) vonden we een gemoedelijk adresje voor een bakkie koffie en een praatje met de lokalen. Maar geen getreuzel, want we hadden nog heel wat kilometers voor de boeg. Rond de plaats Amay begonnen de magen langzaam maar zeker meer lawaai te maken dan de motorfietsen. Dat betekende dus dat er opnieuw gezocht ging worden naar een terrasje om wat te knagen en het vinden van een restaurantje op de Belgische binnenwegen viel nog lang niet mee. Het was dan al tegen tweëen voordat we de motorfietsen parkeerden en een tafeltje in beslag namen.

De late lunch liet zich goed smaken, maar nog steeds moesten er nog wat kilometers gemaakt worden. Via het mooie Trois Ponts en Vielsalm reden we uiteindelijk bij Diedrichsborn Duitsland binnen. De mooie geasfalteerde binnenwegen brachten ons in het idyllisch gelegen Philippsheim. Ons hotel was in dit minidorpje dan ook snel gevonden. Na het verdelen van de kamersleutels en het parkeren van de bromfietsen vertrok iedereen naar z'n kamer voor een snelle opfrisronde. Maar het duurde natuurlijk niet zo heel lang voordat iedereen te vinden was in de gezellige barruimte van het hotel. Uit het restaurantgedeelte kwamen intussen de lekkerste geuren voorbij. Hoogste tijd dus om maar aan te schuiven. Na een allerlaatste 'afzakkertje' vertrok de eerste motorrijder al naar z'n kamer. De rest maakte het ook niet laat.

De volgende dag miezerde het buiten stevig, maar na een stevig ontbijt zaten we alweer bijtijds op de motor om de route van vandaag te starten. De reis bracht ons via de mooiste slingerweggetjes, al dan niet voorzien van haarspeldbochtje, richting de Moezel, die we bij Thörnich overstaken om de slingertjes te vervolgen. Voor het hoognodige kopje koffie kwamen we terecht in Morbach. Pas toen we het dorp uitreden beseften we ons dat we jaren terug in hetzelfde dorp ook aan de koffie hadden gezeten. Van bochtjes rijden krijg je trek en zo zaten we een flinke tijd later in de zon (ja, deze was inmiddels al aan het schijnen) op een terrasje. De 'stramme Löffel' smaakte geweldig. Via een omtrekkende beweging om Trier kwamen we laat in de middag weer aan in Philippsheim. Het zonnetje scheen nog, dus het eerste biertje dronken we op het terras met uitzicht op het stationnetje in het dorp.

Zaterdag was iedereen alweer vroeg aan de ontbijttafel te vinden. De zon stond alweer aan, dus onze dag kon nu al niet meer stuk. Ruim voor tien uur vertrokken we voor de route richting Neuerburg. Net als dag 1 en 2 waren de omleidingen ook weer present, maar het lukte Agnes steeds weer om de route iets verderop weer 'op te pakken'. Precies om 12.00 uur stopten we voor Hotel Zur Stadt Neuerburg voor een kopje koffie. Helaas was eigenaar Peter vandaag nét niet aanwezig. Na de koffie werd het tijd voor een tweede bezoek in Neuerburg en wel bij Camping In der Enz. Na even bijgepraat te hebben met Maria en Aart vervolgden we onze reis. Al snel staken we de grens met Luxemburg over. Agnes meldde via de communicatieset dat ze waarschijnlijk iets aan de instellingen van de Garmin Zumo had veranderd; er stonden geen restaurantjes meer in het scherm. Later bleek waarom. Er wáren geen restaurantjes op onze route.....!! Uiteindelijk zijn we in Mersch maar even van de route afgeweken en kwamen toevallig terecht bij een geweldig eethuisje met Portugese specialiteiten. Na de wat bijzondere menukaart te hebben bekeken kozen Agnes en ik voor iets wat op worst leek. Iets later werd er door de serveerster twee bakjes met een vreemd uitziende salami neergezet en vervolgens in de fik gestoken!!! Oeps. Nadat de brand geblust was bleek dat we goed gekozen hadden. Heerlijk. Uitgezwaaid door enkele vaste gasten verlieten we Mersch. Via Echternach, waar we natuurlijk nog even een foto op het plein moesten maken, kwamen we iets vroeger dan gisteren Philippsheim weer binnenrijden. O, wat zal dat biertje smaken!

En dan is het ineens weer zondag. Dus tassen weer inpakken en terug naar huis. Maar vanzelfsprekend via de mooie binnenwegen om zo min mogelijk Autobahn te rijden. Pas bij Mersch (de Duitse variant) draaiden we de A44 op en iets later reden we op de A61, die ons bij Venlo weer over de grens bracht. Op het mooie plein van Grubbenvorst trakteerden we onszelf nog even op een heerlijke maaltijd van kroketten met brood. Maar ja, dan wordt het toch echt tijd om richting het Gooi te vertrekken. De voorspelde files bleven uit, zodat we rond een uur of vijf Baarn weer binnenreden met 1.339 kilometers meer op de klok. Het was opnieuw een zéér geslaagd motorweekend.