Off Canvas sidebar is empty

Turkije 2005

Deze najaarsvakantie was voor ons een hele bijzondere. We waren de dag ervoor getrouwd en zo werd onze "vaste" najaarsvakantie meteen een huwelijksreis. Zaterdag 24 september werden we door broer Louk naar Schiphol gebracht en vertrokken zonder al te grote vertragingen richting Turkije. Om een uur of half negen 's-avonds landden we in Marmaris en reden met de dolmusbus om ca. 23:00uur Çalis binnen. De receptionist (met staartje) was niet overdreven vriendelijk en overhandigde ons de sleutel van onze kamer. Snel de bagage om de hoek geknikkerd en maar eens snel kennismaken met de medewerkers van de buitenbar, want een biertje zou er onderhand wel ingaan. Toen we 's-morgens het gordijn openschoven om een blik op de zee te werpen, bleek dat het gevraagde zeezicht was veranderd in "muurzicht" en wel van het naastgelegen hotel. Eerst maar eens ontbijten en daarna de vriendelijke receptionist aan zijn staart trekken. Binnen stond een compleet ontbijtbuffet klaar en op het buitenterras kon er ontbeten worden.

Hoogste tijd om staartje even lastig te vallen over onze kamer. Hij bleek behoorlijk Duits te spreken en was inmiddels ook wat gezelliger dan de laatste keer. Kreeg een sleutel van een kamer, met verzoek hier even te gaan kijken. Mmm, niet echt een verbetering. Tenzij je familie was die Langnek uit de Efteling. Niet tevreden? Staartje had nog wel een kamer. Nee kijken hoefde echt niet, want dit was één van de mooiere kamers van het hotel. Nou, dat klopte absoluut. Wat een geweldig uitzicht! De rest van de dag hebben we lekker rustig aan het strand gelegen, om bij te komen van onze inspanningen van onze trouwdag. Ook de volgende dagen hebben we niet zoveel gedaan, maar toen werd het toch echt eens tijd om wat te gaan ondernemen. Dus besloten we om met de watertaxi naar Fethiye te gaan en de stad te bekijken. Door Çalis stroomt een riviertje en net naast de brug liggen een aantal watertaxi's. Na het betalen van een geweldig bedrag in Turkse Lira's kregen we onze plaatsbewijzen.

We hadden de smaak van het varen te pakken gekregen, dus bedachten we tijdens de volgende luie dag bij het hotel, dat we maar eens een vaartocht moesten gaan maken. Het uitzoeken van zo'n reis is niet zo heel moeilijk. Langs de hele boulevard van Çalis staan voldoende aanbieders. Dus moesten we 's-morgens voor dag en dauw op om ons met een dolmus te laten vervoeren naar Fethiye. Gelukkig bleek de boot nog niet compleet vol te zijn, zodat we nog twee ligbedjes naast elkaar kwijt konden. Tijdens de vaartocht werd er op verschillende plaatsen geankerd, zodat er in zee gezwommen kon worden. Natuurlijk kon je via de loopplank/trap het water in, maar de boot beschikte ook over een waterglijbaan. Hiervoor stapte je op het voordek in een soort stortkoker, om een halve minuut later aan stuurboordzijde in zee gespuwd te worden. Een nogal zoute ervaring..... Rond de middag werd benedendeks een heerlijke maaltijd mét koud biertje geserveerd. Nu konden we er geen genoeg meer van krijgen, dus ging Agnes de volgende dag op zoek naar aanbieders van busreizen. Zondag 2 oktober zouden met de bus verschillende toeristische plaatjes in de omgeving gaan bekijken, waaronder de Saklikent-kloof. Was het bij het vertrek vanuit Çalis nog droog, dit veranderde snel toen we eenmaal de bergen in reden. Alleen de weverij (verplicht nummer bij zo'n busreis) hebben we nog net droog kunnen bereiken.

Elke andere bezienswaardigheid hebben we daarna alleen maar vanuit de bus kunnen bekijken. Al waren er nog wel enkele helden die de Saklikentkloof een stukje zijn ingelopen. Nadat we een lunch aangeboden kregen bij een viskwekerij, stelde de reisleider voor om maar terug te gaan naar Çalis. Hoe verder we richting de kust kwamen, hoe duidelijker het werd dat het hier niet zomaar een beetje had geregend. Rivieren waren compleet buiten hun oevers getreden en een brede stroom water, rood van de klei, sleepte alles mee op weg naar het laagste punt. De volgende dag liet de zon zich weer voorzichtig zien, zodat het doordrenkte Çalis weer een beetje kon opdrogen en wij moesten zo onderhand eens gaan denken aan het inpakken van de koffer, want de vakantie liep zachtjes aan ten einde. De laatste dag nog één keer overheerlijke Turkse pizza met verse jus gehaald bij Gençlik Büfe. Turkse gastvrijheid in de overtreffende trap.

Turkije 2005 01.jpg
Turkije 2005 02.jpg
Turkije 2005 03.jpg
Turkije 2005 04.jpg
Turkije 2005 05.jpg
Turkije 2005 06.jpg
Turkije 2005 07.jpg
Turkije 2005 08.jpg
Turkije 2005 09.jpg
Turkije 2005 10.jpg
Turkije 2005 11.jpg
Turkije 2005 12.jpg
Turkije 2005 13.jpg
Turkije 2005 14.jpg
Turkije 2005 15.jpg
Turkije 2005 16.jpg
Turkije 2005 17.jpg
Turkije 2005 18.jpg
Turkije 2005 19.jpg
Turkije 2005 20.jpg