Na het dagelijks checken van de weersvooruitzichten uiteindelijk de knoop doorgehakt. Hotels geboekt, routes gemaakt en tassen gepakt. En zo vertrokken we op vrijdag 20 juli 2018 héél vroeg richting het Schwarzwald. Na zo'n 585 km. op de Autobahn verlieten we deze bij Rauenberg aan de A6. Met een graad of 35 en flink wat files waren we er wel klaar mee ook. Eerst maar eens wat te eten scoren, al viel het niet mee om wat te vinden. Gelukkig nog een imitatie-italiaan gevonden die iets pizza-achtigs op de kaart had staan. Jan bestelde zo'n groot ijs dat we bang waren dat hij de komende dagen alleen nog maar 'koude windjes' zou laten. Niet gek overigens met deze temperaturen. Na heel veel mooie kilometers bereikten we om precies 19.00 uur Hotel Zur Stadt Triberg in Schonach im Schwarzwald. Eigenaar/kok Alessio kwam al snel de keuken uitrennen om ons de motorstalling én de kamers te wijzen. Na een hoognodige opfrisbeurt nog even een poging gedaan om op het terras een biertje te drinken. Iets te fris, dus toch maar naar binnen om wat te eten. Daarna nog een rondje door het dorp gemaakt en na een laatste 'afzakkertje' de kamers opgezocht.

Zaterdag voerde de route ons door het noordelijke deel van het mooie Schwarzwald en kregen we onderweg nog even een flinke bui van een ruim uur te verduren. Zondag was het zuiden van het Schwarzwald aan de beurt. Natuurlijk stond de mooie Kandernpas op het programma. Al is het woord pas hier licht overdreven. Wél hele mooie bochtjes. Na een allerlaatste avond bij de gezellige Alessio en z'n vrouw moesten de tassen gepakt.

Maandagochtend vertrokken we na een uitgebreid afscheid uit Schonach, maar niet voordat er door Alessio bij Jan en mij in de koffers een fles wijn werd gestopt. Dat moést!! Een prachtige route over het grootste deel landesstraßen bracht ons in de Allgäu. In het schitterende Wangen maar eens een lunchadresje opgezocht en toen verder naar Tannheim.

Rond halfzes stonden we voor de deur bij Pension Obermühle in Tannheim. De ietwat gereserveerde eigenaresse Petra liet ons de kamers zien. Ook kregen we uitdrukkelijke instructies over het binnenwandelen met buitenschoenen. We logeerden immers bij de boer! Na een eerste drankje in de tuin van het pension het dorp maar eens ingewandeld om wat te eten te scoren. Dat zou niet moeilijk moeten zijn in dit toeristische dorpje. Maar de meesten waren tot aan de laatste stoel bezet. Iets later stapten we binnen bij Café Aparthotel Käserstube. Volop plek en een alleraardigste ober, die we maar Erwin noemden, gezien zijn grote gelijkenis met onze meest sympathieke dirigent.

De volgende dagen hebben we verschillende routes vanuit Tannheim gemaakt. De eerste dag bijna vanzelfsprekend via de Hanhtennjoch en het mooie Kühtaital. Ook een langere route met daarin de Silvrettapas. Oh, wat was het daar heerlijk koel. Maar natuurlijk ook nog twee routes door de mooie Allgäu. In de afgelopen dagen hebben ook nog bij andere restaurantjes in het dorpje overheerlijk gegeten, maar we vonden dat we de laatste avond naar Erwin moesten. Dat werd op prijs gesteld.

Zaterdagochtend ietsje vroeger vertrokken voor onze rit naar Altbach. De 235 kilometer dwars door de Allgäu zouden zeker een paar uurtjes in beslag nemen. Ook hier niet zoveel lunchadresjes, maar wat een geluk; precies tijdens het benen strekken in Eglingen (!) komt de mobiele slagerij voorbij en stopt ietsje verderop om zijn waren aan de man te brengen. Tja, zo'n vers broodje met leberkäse gaat er altijd in. We konden er weer even tegen. Rond een uur of twee reden we Altbach binnen en werden hartelijk verwelkomt door Gitte en Eberhard. Snel de stinkende motorkleding uit, douchen en de korte broek aangeschoten. Op het balkon langdurig en gezellig bij zitten kletsen. Zondagmiddag een prachtige wandeling gemaakt in de omgeving en uitgekomen bij Gastätte Lindenhof, waar we een heerlijk schaduwrijk plekje vonden om te genieten van de koele most. De laatste avond ook lekker op het balkon zitten kletsen.

Maandag de tassen weer gepakt en bijtijds op de motoren gestapt. Via binnenwegen kwamen we uit in de buurt van Aschaffenburg en vanaf daar de A45 op om lekker snel naar huis te rijden. Na nog geen 3 kilometer reden we de file in. En een goeie ook. Er zat bijna geen beweging meer in, en dat met graadje of 36. Pffff.  Dit kostte ons ongeveer een half uurtje en toen kon toch echt het gas er op. Rond 19.30 uur stonden we -extra vermoeid door de warmte- weer in Baarn voor de deur. De kilometer teller wees 3.670 kilometer meer aan dan bij het vertrek. Nu de gemaakte bochtjes maar eens proberen te tellen.....

Intussen staat het videoverslag van deze heerlijke motorvakantie op mijn YouTube-kanaal. Klik hier om het te bekijken.