Het werd weer eens tijd voor een volgende passentocht. Dit keer met een iets grotere groep, want ook Louk en Dick haakten graag aan. Door een al langer gepland optreden kon Dick niet tegelijk met ons vertrekken, maar zou een dag later volgen. Dat betekende wel in één dag van Hilversum naar Moena. En dat is toch ineens 1.091 km!!

Vrijdag 4 september - Baarn-Obergünzburg - 758 km.
Het zou ook voor ons een flink stukje rijden worden, dus vertrokken we om 8.00 uur na de koffie uit Baarn. Al bij Arnhem maakte de miezerregen plaats voor een waterig zonnetje. We hadden ons voorgenomen om de Parkplatz Hünxe dit keer over te slaan, maar de motoren dachten daar anders over. Zodra de rokers in de groep weer 'uitgerookt' waren konden we verder. Rond een uur of half een werd het de hoogste tijd om de motoren én de magen te vullen. Op Parkplatz Hardtwald West genoten we iets later in het zonnetje van een heerlijke lunch. Na nog een flink aantal kilometers op de A5 draaiden we de A8 richting München op. Bij Kirchheim voerde de geplande route ons via mooie binnenwegen naar de A7 om nog even een stukje te kunnen opschieten. Op deze binnendoorroute nog even mooie opnames kunnen maken met de GoPro. Daarna nog maar een heel klein stukje over de Landstraßen voordat we bij Hotel-Gasthof Zum Engel in Obergünzburg voor de deur stonden. Tot mijn grote teleurstelling bleek de houder van m'n GoPro ergens op de A7 afgebroken te zijn en was ik mijn prijzige camera hierdoor kwijtgeraakt. Om het netjes te houden zal ik niet herhalen wat ik toen heb gezegd......

Zaterdag 5 september - Obergünzburg-Moena - 346 km.
Na het ontbijt verlieten we onder een grijs wolkendek Obergünzburg. Vanaf nu geen Autobahn meer op het programma. Via Nesselwang en Pfronten reden we richting Fernpas. Ter hoogte van Reutte stokte het verkeer en doken we de stad in om er na een tankbeurt aan de andere kant net zo hard weer uit te rijden. Hoogste tijd voor een bakkie koffie. Dat vonden we in Lermoos. We konden er weer even tegen. De Fernpas stond overvol met vakantieverkeer, maar gelukkig viel de drukte op onze route nog mee, dit in tegenstelling met het verkeer richting Duitsland, waar nauwelijks beweging in zat. Via Imst reden we over de B171 naar Landeck, om daar de route over de Resiapas te kiezen. In Pfunds bleek Hotel Sonne aan de straatkant overheerlijke curryworst te verkopen. Tja, dat hoef je natuurlijk maar één keer te zeggen.... Voldaan vervolgden we onze reis van vandaag. Natuurlijk moesten we nog even stoppen bij het meest gefotografeerde kerktorentje op de Resiapas. Via een iets aangepaste route langs Caldaro reden we iets later door Ora omhoog richting Moena, maar natuurlijk ook hier nog even een fotomomentje voor het uitzicht op het Brennerdal. Een uurtje later reden we Moena binnen en parkeerden ietsje later onze motoren bij Hotel Garni Vajolet voor de deur. De ontvangst was even hartelijk als altijd. Razendsnel werd er gedoucht en zat de groep te glimmen in de barruimte. Na het wijntje/biertje werd het tijd om wat te gaan eten. Omdat het intussen was gaan miezeren gekozen voor Pizzaria La Stua in Moena. Onderweg terug naar het hotel een telefoontje van Dick. Hij was inmiddels aangeland in Moena en op zoek naar het hotel. Aangekomen bij Vajolet bleek ook Dick binnen te zijn gerold. Gezamenlijk hebben we nog een paar biertjes genuttigd, maar toen werd het ook de hoogste tijd om de trap op te wandelen.

Zondag 6 september - 191 km.
Al bijtijds was iedereen in de gezellige ontbijtruimte te vinden. Het ontbijtbuffet was ook dit keer bijna te uitgebreid. Hopelijk komen de motoren de passen nog op. Erg veel haast om op de motor te stappen hadden we niet, want het was koud buiten. De rijp op het gras beloofde een frisse start van onze route. Het voordeel was wel dat het kraakhelder was, dus fantastische uitzichten stonden ons boven te wachten. Tegen een uur of tien vertrokken we richting Canazei en na een tankbeurt bij een nogal stoffig tankstation net buiten Soraga reden we de Passo di Fedaia op, bij het Lago di Fedaia moesten natuurlijk de eerste foto's gemaakt worden. Wat een uitzichten! Vervolgens stond Passo Staulenza, Passo Duran, Passo Rolle, Passo Valles en Passo San Pellegrino op ons programma. Net voorbij het plaatsje Chiesa op de Passo Duran vonden we een uniek lunchadresje bij Agriturismo Inte a le vare. Geweldig!! Tegen zes uur stonden we weer bij Vajolet voor de deur. Vandaag maar eens geen pizza. Eigenwijs als we zijn hebben niet geluisterd naar Paola en toch gaan eten bij Hotel Stella in het dorp. Dit was de eerste én laatste keer. Niet bijzonder.

Maandag 7 september - 235 km.
Eerst een flink stuk door het dal richting Ora, maar bij Cavale Passo de Lavazé op. Daarna voerde deze bochtige weg ons richting Bolzano en dit leverde prachtige vergezichten op over deze stad, maar ook op de Brennero met z'n vele tunneltjes. In Fié allo Sciliar kwamen we bekend lunchadresje tegen en konden daarna weer verder met Passo delle Erbe, Passo di Campolongo en als laatste de Passo Pordoi. Vooral deze laatste pas lijkt wel een kermisattractie; zwieren en zwaaien. Ook vandaag waren we weer rond zessen terug in Moena. Deze avond het advies maar wel opgevolgd en een flinke wandeling gemaakt naar Soraga. Hier heerlijk gegeten bij Pizzeria Goofi Pub. Maar goed dat de terugweg net zolang was. Pffff......

Dinsdag 8 september - 208 km.
Alweer is het koud buiten, maar gelukkig is het alweer droog én helder. Vandaag staat de mooie Passo Pordoi als eerste op onze 'passenlijst'. Daarna Passo Giau. In Cortina d'Ampezzo maar eens op zoek naar een lunchadresje. Na het parkeren van de brommers bij de Kerk (daar moeten ze toch veilig staan) een zijstraatje ingedoken en het eerste beste terrasje uitgezocht. Tijdens het verorberen van het heerlijk belegde broodje vroeg Agnes zich af of het geluid van het alarm mogelijk van haar motorfiets is. Voor de zekerheid gaat ze even om de hoek kijken om twee tellen later terug te komen rennen. Er staat een parkeerwachtster bonnen uit te schrijven. Met al onze charmes hebben we deze allervriendelijkste (ahum....) dame weten over te halen om de te stoppen met schrijven en onze motoren direct te veplaatsen. Vanavond maar een extra bierje. Na een flinke ronde via de Passo Tre Croche en het mooie Lago di Misurina waren we weer terug in Cortina. Onze route bracht ons over de Passo di Falzárego, Passo di Valparola, Passo Gardena en Passo Sella weer terug in Moena. En natuurlijk vanavond weer naar Goofi...!

Woensdag 9 september - 188 km.
Kraakhelder en koud. Het begint te wennen. Eerst maar even tanken in het dorp en dan de Passo Pellegrino en Passo di Valles op. En dan -omdat ie zo mooi is- nog maar een keer de Passo Rolle. Bovenop Passo di Brocon werd het tijd om te lunchen. De eigenaresse van Albergo Passo Brocon was iemand van weinig woorden. Zitten, eten, betalen en dan snel weer opdonderen! Dat deden we dan ook maar. De laatste pas van vandaag was de Passo di Mánghen.  Dit blijft toch wel één van de mooiste, maar ook lastigste passen. Los lopende koeien, smal en zeer krappe bochtjes. Fantastico! En ja hoor, het wordt eentonig, maar ook deze avond waren we te vinden bij Goofi in Soraga.

Donderdag 10 september - 288 km.
Er stond vandaag een rit naar het Lago di Caldonazzo op het programma. Met het iets minder heldere weer een perfecte keuze. De schitterende bochtige weg bracht ons al snel in Baselga di Piné en iets later reden in Pergine. Hier pakte Dick de rol van voorrijder op, want hij zou ons meenemen naar zijn vaste vakantieadres in Tenna. Helaas was de eigenaresse van het hotel niet aanwezig, maar de overheerlijke cappuccino maakte veel goed. Het extra slingertje naar de Panarotta 2002 ging niet door wegens wegwerkzaamheden. Dan maar afzakken en via de andere kant van het Lago di Caldonazzo richting Trento. Hier het dal overgestoken richting Lago di Garda en nét na het Lago di Toblino rechtsaf naar het hoger gelegen Lago di Molveno. In het leuke dorpje Fai della Paganella geluncht bij Agostini. Daarna snel door via de Passo di Mendola en Ora naar Moena. Nog maar 10 kilometer voor Moena werden we verrast door een flinke regenbui. Het bleef maar regenen, dus een wandeling naar Soraga zat er niet in. Gelukkig was Danielle zo vriendelijk om pizza's voor ons te bestellen en ook heen en weer te rijden om ze op te halen. Zo werd het nog een gezellige boel in de bar van Vajolet.

Vrijdag 11 september - Moena-Oberostendorf - 308 km.
Vandaag moesten we afscheid nemen van Danielle en z'n moeder Paola. Vooral Paola had zichtbaar moeite met ons vertrek. Ze zwaaide ons uit totdat we de hoek om reden. Tja, daar wordt je toch wel even stil van. Door de zeer laaghangende bewolking hebben de route via Lago di Carezza maar even vergeten en direct naar Ora gereden. Net na Bolzano zaten we weer op de uitgezette route. Via de schitterende slingerweg van de oude Brenner reden we op het hoogste punt Oostenrijk binnen. Tijd om een hapje te eten en wat benzine te tanken, waarna er weer een paar kilometers tegen konden. Na nog even de Europabrücke van beneden af te hebben bewonderd reden we Innsbrück binnen. Ietsje later slingerden we al weer de berg op richting Garmisch Partenkirchen. De mooie binnendoorweggetjes voerden ons langzaam maar zeker naar Osterobendorf. Hier vonden we al snel onze overnachtingsplek, Landgasthof Wangerstuben. Het Duitse biertje, maar vooral de verrichtingen van de eigenaar/kok vielen in de smaak. Hierna moesten we wel even een rondje om de kerk maken. Jammer genoeg was het dorp zo klein, dat we al snel weer aan de stammtisch zaten.

Zaterdag 12 september - Oberostendorf-Lich - 500 km.
Een lange dag zou het vandaag gaan worden. 500 kilometer en alles binnendoor! Alsof dat niet genoeg was kroop de temperatuur ook nog eens op tot wel 28 graden en dan ook nog eens enorm benauwd. Een kilometer of vijftig voordat we bij Wertheim aan zouden komen besloten we om vanaf daar de Autobahn naar Lich te volgen. Wat waren we blij dat we rond half zes Lich binnen reden. Hotel Schneider was dan ook snel gevonden. De wedstrijd 'wie zit er het eerst op het terras' werd gewonnen door Jan en Louk. De steaks smaakten als vanouds, evenals de Licher biertjes.

Zondag 13 september - Lich-Baarn - 461 km.
Een groot deel van de route zouden we vandaag nog binnendoor rijden, maar bij Hüsten was het dan écht afgelopen en restte ons alleen nog maar Autobahn. Op de A2 gokte Agnes bij wegwerkzaamheden op de rijstrook links van de vangrail. Iets later stonden wij stil en rechts vloog al het verkeer voorbij. Nog maar 8 kilometer...... Dat wordt een latertje! Na 10 minuten stilstaan begint onze rij te bewegen en rijdt steeds harder. Iets later staan de 2 rechterbanen compleet stil en vliegen wij de laatste 6 kilometer met een razend tempo deze stilstaande file voorbij. Toch goed gegokt Agnes!. Bij de Hünxe hebben we nog even de benzinevoorraad bijgevuld om de laatste kilometers naar huis te kunnen rijden. We kunnen terugkijken op alweer een zeer geslaagde passentocht!