Vrijdag 25 augstus De caravan stond al te popelen om te vertrekken. Wij stiekem ook wel een beetje. Dus beetje bijtijds de wekker gezet en zodoende vertrokken we al om iets na achten uit Baarn. We gokten op de route via Kassel en dat bleek later een hele goede keuze te zijn geweest. Hoogwater in/om het Ruhrgebied zorgde voor enorm veel wegafsluitingen, zelfs van de autobahnen! Wij hadden slechts 10 minuten oponthoud door files rond Kassel. Om precies 18.14u reden we Campingplatz Am Hauenstein in Velburg op en draaiden al snel de pootjes van de caravan uit op onze overnachtingsplek. Het campingrestaurant had sinds een paar maanden een nieuwe pachter, gespecialiseerd in de Oostenrijkse keuken. Op het gezellige terras vonden we nog een plekje. Daarna nog even bij de caravan naar de sterren gekeken, maar iets later dan toch echt gaan snurken.

Zaterdag 26 augustus Vandaag de wekker ook maar eens laten uitslapen en na een rustig ontbijt met heerlijke brötchen de caravan weer vastgemaakt. Om iets over half negen reden we de camping weer af. Nét na de Oostenrijkse grens in Ort im Innkreis even de autobahn af om lekker goedkoop te tanken. De fileberichten maakten intussen al een tijd melding van een behoorlijk oponthoud rond de Gleinalmtunnel, waardoor we twijfelden over een -filevrije- omweg via Bruck an de Mur. Kort voordat we moesten beslissen bleek tot onze opluchting de boel opgeruimd en de file opgelost. Dat scheelde weer. Om niet meteen een Sloveens vignet te hoefen aanschaffen, verlieten we kort voor de grens de autobahn en reden via een prachtige binnendoorroute én dwars door Maribor naar Camping Center Kekec in de buitenwijk van de stad. We waren al eerder op deze gezellige stadscamping geweest, wat het zoeken eenvoudiger maakte. Het mailtje aan eigenaar Bernard had geholpen. We kregen -toevallig- onze heerlijke schaduwrijke plek van ons eerdere bezoek. 's Avond maar eens naar ons 'vaste' restaurantje voor de eerste cevapcici's van deze vakantie.

Zondag 27 augustus Na een laat ontbijt en een trage start op de fiets gesprongen voor een rondje Maribor. Via prachtig aangelegde fietspaden reden we na precies 6 km het mooie oude centrum binnen en vonden op een terrasje een lekker plekje in de schaduw voor een heerlijke cappuccino. Daarna maar eens foto's maken op het mooie plein, waar kinderen verkoeling vonden in het waterspuitende kunstwerk. Je zou zo mee willen doen.... Heel veel steegjes, straatjes en foto's later maar eens een terrasje aan het water opgezocht voor de lunch. Daarna in de pufhitte weer terug naar de camping. Hoogste tijd om de Formule 1 wedstrijd in Zandvoort te gaan kijken. De wifi van de camping bij de receptie bleek niet toereikend, dus maar flink wat bytes uit de bundel opgemaakt. Natuurlijk na afloop een biertje op Max z'n overwinning genomen.

Maandag 28 augustus Als je dan toch op fietsafstand van Maribor bent, moet je daar natuurlijk gebruik van maken. Gelukkig vandaag een stuk koeler. Na vandaag een ander deel van Maribor te hebben bekeken fietsten we via een andere route terug naar de camping en dichtbij de camping maar eens een taartje uitzocht bij de druk bezochte banketbakker. Onder één van 'onze' bomen heerlijk bakkie koffie mét taart gegeten en daarna ontspannen een boek gelezen. Het leek wel vakantie. 's Avonds in de stad bij Baščaršija Maribor Gosposvetska gegeten.

Dinsdag 29 augustus Vandaag een volledig grijze dag met regen. Getsie! Nadat we afscheid hadden genomen van onze gezellige overburen Piet en Lilly stapten we zelf iets later ook in de auto voor een bezoek aan Ptuj, waar we via een mooie route naar toe reden en waar de grijze lucht plaats maakte voor een zonnetje. Vlak bij de loopbrug naar het oude centrum bleek een superhandige parkeerplaats te zijn. Eerst natuurlijk even de standaard toeristenfoto gemaakt en vervolgens over de brug het prachtige historische centrum verkend. Natuurlijk mocht een bezoek, met bijbehorende klim, aan de burcht niet ontbreken. Bij een plaatselijke bakker kochten we later een traditioneel Sloveens worstenbroodje, waarvan de naam me alweer ontschoten is. Vlakbij de loopbrug nog een terrasje met heerlijke cappuccino gevonden. Toen we wilden afrekenen begínt het me toch te regenen! Dus binnen geschuild en uiteindelijk droog bij de auto aangekomen. De betaalautomaat van de 'handige' parkeerplaats bleek geen geld te accepteren, dus maar eens gebeld met het nummer op de automaat. Mevrouw zegt: 'ik ben er binnen 1 minuut'. Maar na 10 minuten nóg niemand. Weer 10 minuten later bleek ook een inboorling tegen ditzelfde probleem aan te lopen. Wij opnieuw gebeld, hij ook gebeld. 'Kom er aan'.... Weer niemand. Gelukkig kwam er een dame mét abonnementskaart, die ook uit wilde rijden en ons met behulp van haar kaart 'bevrijdde'. Fijne service van de afdeling parkeerbeheer in Ptuj!! 's Avonds op loopafstand van de camping bij La Cantina een werkelijk overheerlijke pizza gegeten.

Woensdag 30 augustus Tijd om weer eens wat verder te reizen. Op naar Bosanska Krupa in Bosnië. Omdat een vignetvrije route van Maribor naar Kroatië eigenlijk niet te doen is, kochten we bijtijds een digitaal exemplaar, voor maar 45 km autobahn. Na Zagreb draaiden we de A30 op, waarvan een flink stuk (nu nog tolvrije) autoweg is naar de grens met Bosnië, maar ook een flink deel een 2-baansweg met oneindig veel bochtjes en heuveltjes. In Hrvatska Kostajnica reden we de brug over om de grens naar Bosnië te passeren. De Kroatische grensmeneer was vandaag niet zo blij, in tegenstelling tot z'n Bosnische collega, die veel lol in z'n werk bleek te hebben. Iets later reden we dan (na een jaar) opnieuw in Bosnië. We hoefden slechts de rivier de Una te volgen, die ons uiteindelijk in Bosanska Krupa zou brengen. Iets voor Bos.Krupa zien we een bordje van Una Kamp en slaan links af. Na 500 M een krappe bocht naar een smalle brug en ja hoor, komt er van de andere kant een vrachtwagen. Gelukkig bleek de chauffeur over inzicht te beschikken en begreep dat het achteruitrijden met caravan in dit geval niet handig was en maakte hij plaats voor ons. Het 'billenknijpen' was echter nog niet over, want het bijna 2 km. lange toegangsweggetjes naar de camping bleek ook nog eens verrassend smal. Maar tegen half twee reden we dan toch de camping op, die zo goed als leeg bleek te zijn. Eigenaar/pachter Hasan bleek iemand van zeer weinig woorden en liet weten dat we elke plek mochten kiezen. Dus stonden we iets later bij het trappetje naar het zwemplateau en zaten nog iets later met een bak koffie uit te kijken over de Una. We werden hartelijk verwelkomd door een hond, waarvan we toen nog dachten dat zij bij de camping hoorde, maar later bleek ze een zwerfhond te zijn. We noemden haar vanwege het uiterlijk en enthousiasme maar Pluto, wat gezien het geslacht natuurlijk niet helemaal klopte. Eind van de dag maar eens naar het stadje om wat Marken en een biertje te scoren.

Donderdag 31 augustus Vandaag opnieuw naar Bosanska Krupa om het stadje te bekijken. Tja, dat was snel klaar, want het stelde niet zoveel voor. Natuurlijk hoort een klimmetje naar de restanten van de oude burcht er ook bij, met prachtige uitzichten over de rivier én de stad. Na nog wat inkopen bij de plaatselijke supermarkt terug naar de camping. 's Avonds op advies van Hasan een heerlijke pizza gegeten bij Restoran La Italiana. Dit  sfeervolle restaurant bleek 'verstopt' te zitten in de plaatselijke shoppingmall. Verrassend...

Vrijdag 1 september Na het ontbijt de stoel maar op een mooi plekje in de schaduw gezet én het boek erbij gepakt. Tja, vandaag werd een leesdag. Zwemmen in de Una lieten we uit ons hoofd want het water was niet warmer dan 17 graden. 's Avonds nog wel even de camping afgeweest om te eten bij Makaba. De forel was er fantastisch!

Zaterdag 2 september Tijd voor een stadsbezoek, dus op naar Bihać. Na Bosanska Krupa werd de route alsmaar mooier en de kloof langs de Una steeds maar smaller. Onderweg stopten we nog even bij de waterval van Kostelski Buk om wat foto's te maken. Niet heel indrukwekkend. Verder op de route zien we de Duitse motorrijder, die vanochtend vertrok van de camping aan de kant van de weg staan. Hij bleek geen pech te hebben, maar was gewoon bij de bakker gestopt. Goed idee, dus wij ook meteen maar wat hartigs gekocht voor later op de dag. In Bihać vonden we een parkeerplek langs de straat, maar toen nog proberen een parkeerkaartje te bemachtigen uit de parkeermeters uit het stenen tijdperk... Agnes ging op pad om geld te wisselen, maar geen van de winkeliers wilde, of kon wisselen. Nog even verder gezocht, maar helemaal nergens een parkeerplek kunnen vinden. Dus werd dit het kortste stadsbezoek ooit. Op de terugweg besloten we dan maar het Ostrožac Castle te gaan bezichtigen. Maar eerst even een frisje scoren op een terras in het dorpje. We lieten de auto lekker in de schaduw staan en wandelden naar het kasteel. Na een wandeling door de kasteeltuin kwamen we via een trap op een terras met prachtig uitzicht op de Una en raakten in gesprek met twee zeer vriendelijke inwoners van Ostrožac (Hifzija en z'n vrouw), die ons vervolgens échte Bosnische koffie met koekjes aanboden. Iets later schoof ook nog een Chinese toerist aan, die het allemaal geweldig vond. Na een hartelijk afscheid nog even wat gedronken op 'ons' terrasje en via een mooie route langs Cazin terug gereden naar de camping. Hasan kwam even melden dat we morgen om 10.00u opgehaald zouden worden om te gaan raften. Yes!!! Terwijl ik m'n drone-opnames van vandaag overzet naar m'n telefoon, hoor ik een stemmetje achter de auto:  'hier staan ook Nederlanders....'. De stem bleek toe te behoren aan de 3-jarige blonde krullenbol Thijs, die al sinds mei met z'n ouders Amanda en Dennis op reis was met de camper door Europa. Die middag kwam Thijs regelmatig gezellig even kletsen en uiteindelijk schoven z'n ouders ook aan om samen een biertje te drinken.

Zondag 3 september Helaas moesten we afscheid nemen van Thijs en z'n ouders, want onze bus mét enorme rubberboot op het dak stond om 9.30u al op de camping om ons op te pikken. Onderweg naar het vertrekpunt stopten we bij een hotel om mede-rafters Irena en Elvis op te halen. Daarna verder naar Kostelski, waar de wetsuits, waterschoenen, helmen en reddingsvesten aan werden getrokken. De knalgele boot lag inmiddels al in het water en na een korte instructie door stuurman Sead konden we aan boord. Ruim twee uur later, na een prachtige tocht met ontelbare watervalletjes, kwamen we aan op het eindpunt. Wat een onvergetelijke ervaring en wat hadden we een geluk gehad met onze medepassagiers Irena en Elvis. De heerlijke mafkezen bleken over een gezonde dosis humor te beschikken. We spraken af om contact te houden.

Maandag 4 september Vandaag maar eens op de fiets naar Bosanska Krupa. Het eerste stuk langs de drukke weg, maar net voor het stadje door het mooie park met z'n vele bruggetjes gefietst. Veel straatjes in het stadje bleken dood te lopen, maar na wat geslinger reden we dan ineens in de hoofdstraat, vlak bij een koffietentje. Kwam dat even goed uit...  Daarna nog even wat inkopen bij de super en terug naar de camping. 's Avonds maar weer naar ons vaste restaurant in de stad. Banjalucki cevapi kod Envera bleek later ook nog eens de 'hofleverancier' van de camping te zijn. We hadden dus het juiste adres uitgezocht.

Dinsdag 5 september Op naar de watervallen van Štrbački buk. Opnieuw de prachtige route naar Bihać en een stuk zuidelijker het Nationaal Park Una in. Het eerste deel was nog geasfalteerd, maar een heel groot deel onverhard met behoorlijke kuilen. Alsof we deelnemer waren aan de race Parijs-Dakar. De auto zag er in ieder geval wel zo uit toen we eindelijk op de grote -zanderige- parkeerplaats aankwamen. Na een flinke wandeling over de houten vlonders en ontelbare foto's reden we weer terug naar de hoofdweg, waar we rechtsaf gingen voor een bezoekje aan Kulen Vakuf. Maar niet voordat Agnes bij een stalletje langs de weg wat huisgemaakte jam had gekocht. Kulen Vakuf bleek niet meer dan een minidorp met krakkemige brug én een moskee. Gelukkig was er ook nog een restaurantje met terras aan het water. We lieten ons de plaatselijke lekkernij goed smaken. Daarna nog even de drone uitgelaten en dan weer op weg naar de camping.

Woensag 6 / donderdag 7 september Na de wereldreis van gisteren werd het tijd om even bij te komen. Dus mét boek aan de rivier. Heerlijk!!

Vrijdag 8 september En dan nog een laatste stadsbezoek in Bosnië. Via een werkelijk prachtige route reden we richting Sanski Most. Onderweg nog even gestopt voor een wandeling naar de waterval van Bliha. Aangekomen in Sanski Most vonden we over de brug een parkeerplekje in de schaduw en kregen van een Amerikaans/Bosnische dame haar nog 2 uur geldige parkeerticket. Via de brug wandelden we richting de moskee en bleken daarmee de enigste bezienswaardigheden van het stadje te hebben gezien... Bij een tandeloze bakkersvrouw kochten we een paar heerlijke worstenbroodjes, die we in het nabijgelegen park op aten. We hebben nog een poging gedaan om het stadje te bekijken, maar het was écht niets. Voordat we aan de mooie terugroute begonnen eerst nog even op een terrasje een frisje genomen.

Zaterdag 9 september Vandaag besloten we om maar weer eens een stukje noordelijker te gaan. Dus snel nog wat inkopen bij de enorme supermarkt ingeslagen. De fietsen weer op de caravan gezet en de luifel ingerold. Vanavond een laatste keer naar Bosanska om te eten.

Zondag 10 september We moesten vandaag een flinke afstand afleggen. Om precies te zijn 130 km ;-) Vandaar dat we geen enkele haast hadden en pas om 10.30u de camping afreden, na afscheid te hebben genomen van Hasan, de alleraardigste campingbaas ooit. En van gezellige Pluto die elke dag langskwam. Via Cazin reden we naar de Bosnisch/Kroatische grens bij Velika Kladuša. Aangekomen bij de grens bleek er al een flinke wachtrij te zijn ontstaan. Och, we hebben toch geen haast. Na een klein halfuurtje bereikten we het Bosnische 'hokje' en die was snel klaar met onze papieren. Bij de Kroatische collega's zat echter een jongedame, die blijkbaar ingewerkt moest worden. Voor het eerste onderdeel, chagrijnig kijken was ze met vlag en wimpel geslaagd. Haar meerdere bedacht dat het leuk zou zijn om eens een Nederlandse caravan van binnen te zien, dus moesten we aan de kant en kwamen de beide vrolijkerds uit hun hokje. Aan de uitspraak 'Duitsers maken geen grapjes' kunnen we met een gerust hart de Kroatische douanebeambten toevoegen. Pfffffff. Maar goed, niets gevonden natuurlijk en zo konden we weer verder naar Kamp Slapić in Belavići. Het gemoedelijke kleine campinkje was in de afgelopen 10 jaar -helaas- uitgegroeid tot een kampeerfabriek. Gelukkig vonden we nog een mooie schaduwrijke en enigzins rustige plek. 's Middags nog even een rondje op de fiets naar Duga Resa gemaakt. Het restaurant bleek nog steeds errug lekkere cevapcici's te hebben, maar wat een enorme porties!

Maandag 11 september Op ons mooie plekje heerlijk genoten van de rust en maar weer eens in het boek verder gaan lezen. Agnes in de rivier gezwommen, die wel lekker warm was. 's Avonds ter compensatie van gisteravond een pizza afgehaald om te delen. Intussen bedacht dat we Ljubljana wilden bezoeken en dus Irena en Elvis een Whatsappje gestuurd.

Dinsdag 12 september We wilden zo weinig mogelijk snelweg rijden op onze route naar Ljubljana, dus kozen we voor de afkorting via Metlika. Bij Novo Mesto reden we via de A2 het laatste stuk naar Ljubljana. Tegen half 2 reden we de camping op. Na de lunch sprong Agnes op de fiets voor een verkenningsrondje en ik dook in m'n boek. Onderwijl rolde er een enthousiast antwoord van Irena en Elvis binnen. We zouden elkaar morgen ontmoeten. Leuk! Agnes had tijdens haar fietstocht een geweldig restaurantje voor vanavond gevonden. Dus reden we 's avonds de heuvel op naar Spodnje Gameljne (ja echt) en zaten iets later op het terras van Gostilna Maček, dat vanavond jammer genoeg niet erg vol zat.

Woensdag 13 september Na een uitgebreid ontbijt gewapend mét buskaart naar de hoofdstraat gewandeld, waar na 5 minuten bus 11 al stopte om ons naar het centrum van Ljubljana te brengen. Na ontelbare straatjes en foto's stapten we weer op dezelfde bus, die ons weer voor de ingang van de camping dropte. Nog even rustig voor de sleurhut gezeten en toen omkleden voor de afspraak van vanavond. Om 17.30u zouden Irena en Elvis ons ophalen bij de receptie en exact om die tijd komen ze dan ook aanrijden! Wat enorm leuk om ze weer te zien. Eerst naar de burcht voor een bezichtiging en uitzicht op de stad, daarna de auto in de grote parkeergarage geparkeerd en dan een privé rondleiding door het prachtige oude centrum. Maar ja, slenteren en bijpraten maakt dorstig, dus iets later zaten we op een heerlijk terrasje aan de Ljubljanica. Veel later bij de buren nog wat gegeten en dan via mooie straatjes terug naar de parkeergarage. We konden Irena en Elvis nog overhalen om een slivovic(je) te drinken bij onze sleurhut, waarna we afscheid namen van deze twee ongelofelijk hartelijke mensen.

Donderdag 14 september Hoogste tijd om weer eens een flink stuk noordelijker te komen, al hadden we nog geen idee hoever. Via de Karawankentunnel reden we Oostenrijk weer binnen. Ook dit keer weer berichten over een hardnekkige file in de omgeving van Bischofshofen. Met een beetje geluk... Maar nee hoor, de file groeide alleen maar aan, dus besloten we maar te gaan 'sluipen', wat ons uiteindelijk veel tijd heeft gescheeld. Bij Traunstein in Duitsland verlieten we de A8 voor een mooie binnendoorroute naar het noorden. Het ging zo vlot dat we Camping Pielenhofen zouden gaan halen, waar we door de mooie route uiteindelijk om half zes aankwamen. Snel de sleurhut op z'n plek gezet en heerlijk buiten gezeten. Omdat we geen zin hadden om weer in de auto te stappen gekozen voor het campingrestaurant. Een errrug lekkere schnitzel, maar véél te grote portie.

Vrijdag 15 september Waar zouden we vandaag uitkomen? We besloten in ieder geval weer via de A7 richting Kassel te rijden, wat ook vandaag weer een goed keuze bleek. Ter hoogte van Melsungen verlieten we de snelweg om via een mooie route naar Naumburg te rijden. Om 16.00u reden we de Camping in Naumburg op. Ook hier nog even heerlijk buiten kunnen zitten en 's avonds een overheelijke pizza gegeten bij Pizzeria da Silvio in het oude centrum. En dan alweer de allerlaatste keer snurken in onze sleurhut....

Zaterdag 16 september Op weg naar de autobahn nog een keer goedkoop tanken en dan het gas er op. Via de A44, A33 en A30 reden we om een uur of half twee Nederland weer binnen en stonden om half vier thuis voor de deur. Onze mover had onderweg al wat gestoord, maar nu was hij er echt klaar mee. Omdat achteruit het pad opduwen/oprijden geen optie was, de auto maar het pad opgereden met caravan er achter. Gelukkig tijdens de vakantie al een afspraak gemaakt bij de moverspecialist in Rhenen, die hem vakkundig repareerde, zodat de caravan 'kant en klaar' naar de winterstalling kon. Wát was het een geweldige vakantie en wat hebben we onvoorstelbaar leuke mensen ontmoet!