Eindelijk de mogelijkheid om in het voorseizoen op vakantie te gaan. Vrijdag 8 juni om een uur of negen de caravan aan de auto geknoopt en uitgezwaaid door de buren vertrokken richting het zonnige Italië. Om een uur of vier maar eens in de campinggids gekeken om een camping te zoeken. Uiteindelijk vonden we in het zuiden van Duitsland in het dorpje Steinenstadt een mini-camping Camping Vogesenblick. Supermarkt (nou ja, super) en restaurant op loopafstand.

Zaterdagochtend na een heerlijk ontbijt met frischgebackene brötchen werd het tijd om weer eens op pad te gaan. Dit keer wilden we een klein stukje door Frankrijk, om vervolgens aan de westkant van Basel Zwitserland in te rijden. De Douanier wilde ons direct 2 vignetten verkopen, maar toen we hem vertelden dat we geen gebruik gingen maken van de autobahn, vroeg hij of dit "versprochen" was........ vanzelfsprekend !! We hebben bijna dezelfde route door Zwitserland gereden als in onze motorvakantie van 2003 en kwamen rond een uur of twee bij het meer van Genève aan. Na een plekje te hebben gevonden op camping Les Horizons Bleus in Villeneuve, eerst maar een snelle ronde gemaakt door het dorp. 's-Avonds in de hoofdstraat een restaurantje gevonden met heerlijke filet de peche.

Zondagochtend het laatste stukje binnendoor naar Martigny om via de Grand-St-Bernard tunnel in Aosta uit te komen en hier de Autostrade op te duiken, om deze pas weer bij Sestri Levante te verlaten. Ook deze omgeving kenden we nog door onze motorvakantie en we hadden op het internet al een camping uitgezocht. Camping Smeraldo is alleen met de auto te bereiken, omdat de ingang zich in één van de tunnels bevindt, welke voor fietsers en voetgangers verboden zijn. Na nog even gewacht te hebben op het groene licht, reden we met de meute mee de smalle tunnel in. Volgens de campinginformatie zou er in de derde tunnel een uitgang moeten zijn. Opeens een bordje "camping 100 M." en na de aangegeven meters inderdaad een "gat" in de tunnel aan de rechterkant. Met een flinke slinger draaiden we de parkeerplaats van de camping op. Op de vraag of we direct aan het water wilden staan -natuurlijk- moesten we de man op de scooter volgen. Caravan op z'n plek gezet, luifel eraan geschoven en snel een rondje zwemmen. Hierna de stoelen in de goede richting gezet om te genieten van het prachtige uitzicht.

Uit een nadere kennismaking bleken onze Nederlandse buren -Jan en Anje- ook uit Baarn te komen!! Hoe krijg je het voor elkaar? Na een weekje schoven ook Eberhard en Gitte met caravan om de bocht en konden het lege plaatsje naast ons inpikken. Natuurlijk moest ook Gitte snel kennismaken met onze plaatsgenoten en al snel zaten we met z'n zessen de voorraad rosé op te maken. Natuurlijk moest er in de omgeving het één en ander worden bekeken, zoals Sestri Levante, Portovenere en de vijf mooie dorpjes van Cinque Terre.

Na anderhalve week begon het toch weer een beetje te kriebelen en al snel kwamen de kaarten op tafel. Maar welke kant zou het moeten worden. In de campinggids vonden we een camping bij het plaatsje Ladispoli (ca. 30 km. van Rome). Dus werden donderdags de pootjes ingedraaid en vertrokken we gezamenlijk verder zuidwaarts. Eberhard en Gitte reden voorop en vertrouwden volledig op hun kakelvers aangeschafte navigatiesysteem. Ze hadden op de heenweg het centrum van Milaan al bekeken, evenals de havens van Genua en nu wilden ze ook nog Livorno nog even aandoen. Zowel lichten als claxoneren hielp niet. Pas toen wij aan de linkerkant van de vangrail voorbij kwamen rijden, hadden ze het in de gaten. Snel even gebeld en afgesproken om op de eerstvolgende parkeerplaats te wachten. Deze stop meteen maar gebruikt om te lunchen. Aangekomen in Ladispoli maar op goed geluk door het dorp gereden, omdat er geen adres in de campinggids stond. Na één keer vragen bij een kioskje reden we al snel camping Queen op. De medewerker van de camping keek eerst heel moeilijk en na telefonisch overleg met zijn baas was er plotseling wel plek voor een week. Het was hier een stuk warmer dan in het noorden, maar met de bekende groene doeken en een straf windje, was het hier goed toeven.

Agnes wilde al snel op pad om een en ander in de omgeving te bekijken en vertrok de volgende dag voor de bezichtiging van enkele oude graftombes naar Cervetiri. Later hebben we gezamenlijk de prachtige opgravingen van Ostia Antica bekeken (de moeite waard) en Agnes is ook nog naar Tivoli geweest. Eberhard en Gitte wilden eigenlijk nog naar de andere kust en vertrokken woensdagochtend vroeg. Omdat wij tot vrijdagochtend konden blijven besloten we om de laatste dagen van de vakantie bij camping Punta Indiani door te brengen. Is bijna geen verrassing meer...... Via een prachtige route langs Lago di Bolsena en Orvietto zijn we naar de autostrada van Rome naar Milaan gereden. Om een uur of vier vonden we het welletjes en hebben een camping gezocht nét voor Bologna. Camping Piccolo Paradiso ligt vlak bij de snelweg en bij het plaatsje Sassomarconi.

Om de drukte op de autostrada voor te zijn hebben we de wekker extra vroeg gezet. We waren blijkbaar niet de enigen die hier zo over dachten, want de Brennero (Modena-Brenner) was overvol, waardoor er regelmatig kleine files ontstonden. Toch reden we om een uur of twaalf camping Punti Indiani op. Dochter Lorenza had voor ons een prachtig plekje direcht aan het water. Natuurlijk waren we benieuwd of Jan en Anje ons advies hadden opgevolgd en deze gezellige camping hadden bezocht. Ze waren hier niet alleen geweest, nee, ze stonden er zelfs nog. Na het op z'n plek rollen van onze vakantiewoning snel even naar de Baarnaars gewandeld. Niemand aanwezig. Dan eerst maar even de voortent opbouwen en een rondje zwemmen. Tijdens ons afkoelrondje in het meer komt ineens Gitte de camping overwandelen. Bleken ze al vanaf donderdag hier te staan. Natuurlijk was Eberhard met Jan en Anje naar de plaatselijke wijnboer om inkopen te doen.

Vanzelfsprekend moest er nog gewandeld worden. We hadden de bergschoenen en stokken niet voor niets meegenomen. De keuze viel op de Marzolla. Eberhard had last van z'n knieën en Jan weer van iets anders en zo mocht ik met drie dames de bergen in..... De auto werd om 10:15 uur geparkeerd in Vigolo Vattaro wat op een hoogte ligt van zo'n 700 M. en de top van de Marzolla is ca. 1.700 M. Dat zou een flinke klim worden. Na een prachtige -vermoeiende- wandeling waren we om 17:15 uur weer terug bij de auto.

Dinsdag 3 juli moesten we al vroeg aan de bubbeltjeswijn, want Eberhard was jarig. 's-Avonds met z'n zessen gezellig gegeten in Valcanover. 's-Morgens vertrokken zowel Eberhard en Gitte als Jan en Anje. We hadden beter hun voorbeeld kunnen volgen, want het heeft deze laatste dag bijna compleet geregend. Gelukkig konden we aan het begin van de avond de tent zo goed en kwaad als het ging nog een beetje droog inpakken.