5 maart 2012 - 7 maart 2012 | Pangandaran

Tja, we hebben dan wel vakantie, maar uitslapen konden we rustig vergeten. Een collega van Cucuk stond alweer bijtijds met tweelingbus voor de deur van het hotel om ons naar Stasiun Bandung te vervoeren. Een halfuurtje later arriveerden we bij dit ooit zo statige stationsgebouw. Na de controle van onze tickets mochten we op zoek naar onze trein, die al stond te wachten op Jalur 2. Al snel vonden we onze gereserveerde plaatsen in de trein, die minstens zo oud was als het stationsgebouw zelf. Voor de zekerheid checkten we nog even bij de voorburen of we in de juiste trein waren gestapt.

Na het vertrek reden we door het centrum en de buitensteden van Bandung en al snel werd het landschap wonderschoon. Wat zou het mooi zijn om foto's te kunnen maken zonder die bekraste ramen! Maar eens bij de treindeuren gaan kijken en toen bleek dat deze slechts met een w.c.-deurschuifje dichtzaten. Dus hup, de deur open en klikken maar. Al snel stond Louk in een andere deuropening de voorbijschietende sawa's te filmen. Tussen het fotograferen en filmen door moesten we regelmatig zwaaien naar alles en iedereen die zich bij het spoor ophield. Heel veel foto's later en voorzien van bruinverbrande voeten reden we het station van Banjar binnen, waar Cucuk al breed lachend op ons stond te wachten. Later bleek hij hier al vanaf 8.00 uur te hebben gestaan!

Onderweg naar Pangandaran hebben we op speciaal verzoek van Agnes nog even een snelle stop gemaakt bij de mooie kliffen. Na het betalen van een soort entreegeld aan de ingang van het dorp reden we Pangangdaran binnen. Ook hier wist Cucuk weer feilloos de weg naar hotel Nyiur Resort te vinden en na een snelle check of we in Nyiur I of II moesten zijn werden de koffers uitgeladen en zaten we 5 minuten later aan een welkomstdrankje in de vorm van een enorme kokosnoot mét rietje.

De rest van de dag stond er niets meer op het programma, dus kon er naar keuze gezwommen, gewandeld of geslapen worden. Agnes en ikzelf kozen na een overheerlijk maaltje verse garnalen mét een bintangetje voor het tweede. Via het zeer rustige weststrand zijn we een eind langs het dorp gelopen en wilden eigenlijk naar de andere kant van Pangandaran. Mmmmm, het dorp bleek uiteindelijk veel groter dan verwacht en uiteindelijk belanden we via binnendoorstraatjes weer bij het hotel, waar het zwembad al op ons wachtte.

Aan het einde van de middag viel ons op dat de eetzaal werd ingericht voor een nogal flinke groep. En ja hoor, maar iets later staat de Oad bus weer voor de deur met de "Bandung"-groep. Henk bleek inmiddels weer een andere gestreepte polo uit z'n koffer te hebben opgediept..... Na het diner kwam Cucuk nog even langs om de plannen voor morgen te bespreken en een biertje mee te drinken.

De volgende dag stond Cucuk alweer bijtijds voor de deur. We zouden een uur moeten rijden om een Canyon-vaartocht te gaan maken. Via de kustweg reden we Pangandaran uit en hier was nog heel goed de door de tsunami aangerichte schade te zien. Een uur later stopten we op een parkeerplaats bij de botenverhuur, waar we aanmonsterden voor een canyontoer over de door de regen bruin gekleurde rivier. Na een flinke tocht over het water meerden we aan bij een waterval, waar de échte helden het water inmochten. Hmmmm, die bleken niet in onze groep aanwezig te zijn, dus langzaam maar zeker voeren we weer terug naar het beginpunt. Na een heerlijke koude cola maar weer richting hotel.

Ook vandaag stond er niets meer op het programma, dus kon er volop geluierd worden. Om een uur of vijf stonden de twee masseuses op onze kamerdeur te kloppen. O ja, dat is waar ook; hadden we gisteren afgesproken. Na een écht overheerlijke Pepes Ikan (was zo vers dat ie nog bijna met z'n ogen knipperde) en natuurlijk een koud biertje doken we alweer voor de laatste keer in Pangandaran ons bedje in.