14 maart 2012 - 17 maart 2012 | Pemuteran

Voor de zekerheid maar even iemand van de receptie gevraag om onze chauffeurs te willen melden dat we onderweg Cucuk en Wini nog even zouden ontmoeten. Een ruim half uur na vertrek zien we hen al op grote afstand staan te zwaaien. Na wat familiefoto's gemaakt te hebben van Wini, Cucuk en dochter Qisy, was dan écht het moment aangebroken om afscheid te nemen. Dat kostte iedereen zichtbaar wat moeite, want wat hadden geboft om kennis te mogen maken met deze aardige mensen! Cucuk overhandigde me nog een plastic zak, waarvan de inhoud een heerlijke door Wini zelf bereide Pepes Ikan zou zijn. Mmmmmm.... dat zou smullen worden. We beloofden om contact te houden via Facebook (en dat gebeurt inmiddels ook).

Een kleine anderhalf uur later - zoals voorspeld door Cucuk - reden we Ketapang binnen. Iets voor negenen had de bus een plaatsje gevonden op de veerboot en konden we boven van het uitzicht en de chaos aan de wal gaan genieten. Precies een uur later meerden we af aan de kade in Bali en nog iets later waren we al op weg naar Pemuteran. De perfect geasfalteerde kustweg bracht ons in no-time naar het Adi Assri Hotel in Gerokgak (Pemuteran). We namen afscheid van onze chauffeurs, waarvan we de namen niet eens kenden. Met een "sorry" stapten ze in de bus, op weg naar hun thuisbasis in Yogyakarta. We hopen dat ze daar inmiddels zijn aangekomen....

De receptionist van het Adi Assri stond al te glimmen achter zijn balie en heette ons van harte welkom. Ook hier moesten we de koffertransporteur weer volgen door de enorme tuin. Eerst werden Louk en Hanneke "gedropt" bij hun huisjes, waarna de reis voor Hans, Wenda, Agnes en mijzelf nog even verder ging. Ook wij kregen zo'n prachtig huisje toebedeeld. Een prachtige grote kamer met compleet glazen voorpui, maar ook met een heerlijke buitenbadkamer. Enthousiast vonden we elkaar iets later weer in één van de restaurants aan het strand. Tijdens de lunch zegt Hanneke opeens: "Hey, daar loopt m'n collega!". Wij dachten heel even dat de Bintang z'n werk had gedaan, maar nee hoor, iets later schoof de ex-collega met haar man bij ons aan. Adi Assri bleek een heerlijk oord om bij te komen van ons drukke programma op Java. De enigste wandeling van de dag was dan ook naar het zwembad en/of één van de restaurants. Het leek wel vakantie....!

Agnes had een prachtige aanbieding bij het hotel gekregen om een Jungle-tour te maken met gids. Hans, Louk, Agnes en ik voelden hier wel voor. De volgende dag stond er al een busje voor ons klaar. Onderweg werd ergens uit de berm nog een gids opgepikt en onze "ontdekkingsreis" kon beginnen. Onze gids verstond z'n vak, want hij zag steeds een ander bijzonder dier, maar als wij 1 seconde later naast hem stonden: "och, net weg....". En dat een keer of 7 achter elkaar. We vermoedden meer in een Rupiah-tour, dan een jungle-tour terecht te zijn gekomen.

Na zijn zoveelste uitleg over bijzondere bomen en onze cynische reactie dat je deze ook vanuit de bus kon zien, wandelden we weer terug richting de hoofdweg. Wij waren klaar met bomen voor vandaag en hadden zin in een rondje zwemmen en ........ een héél koud biertje!