Santiago de Cuba -> Santa Domingo - 31 december 2015

Al vroeg moesten de koffers buiten de kamer gezet worden om verzameld te worden. We zouden hier de komende twee weken nog wel aan wennen. Hierna de ontbijtzaal in, waar de vrouwelijke pianostemmer nog steeds bezig was met de vleugel, althans zo klonk het. Na een uitgebreid ontbijt vriendelijk gezwaaid naar een paar bekende obers en naar de lobby, waar Iovanni al zenuwachtig heen en weer rende om te kijken waar iedereen bleef. Koffers checken, bus in, koppen tellen en op pad naar Santa Domingo in de bergen.

Onderweg bezochten we het mooie plaatsje El Cobre met de beroemdste kerk van Cuba, namelijk Basilica de Nuestra Senora del Cobre. Deze hoog gelegen kerk was bij het inrijden van het dorp al goed zichtbaar. De bus werd op het grote parkeerterrein achter de kerk neergezet en wij kregen uitgebreid de tijd om het mooie kerkgebouw en directe omgeving te bekijken. De kraakheldere blauwe lucht leverde mooie foto's op. Hierna snel weer op pad naar de volgende tussenstop in de koloniale stad Bayamo. Eerst het prachtige plein bekenen en daarna ruim 30 minuten de tijd om zelf het stadje te bekijken. De winkelstraat was volgens Iovanni de langste van Cuba. De lunch gebruikten we bij La Bodega. Een prachtig gelegen terras met uitzicht op een wel erg smal riviertje. Na het eten werd een houten mok koffie met honing aangeboden. Zo, we konden er weer een halfuurtje tegen.

De bus weer in voor het laatste stukje richting Santa Domingo. In het dorp onderaan de berg gelegen werden we in kleine groepjes overgeheveld in 4x4 auto's, waarmee we het laatste gedeelte naar Villa Islazul Santo Domingo werden vervoerd. In dit hoog gelegen en prachtig gelegen park bleek onze groep het geluk te hebben om te worden ondergebracht in het nieuwe gedeelte. De mooie houten huisjes lagen inderdaad prachtig, maar wel erg zwak van constructie. Als onze bovenburen door de kamer liepen, kwam de hanglamp een halve meter omlaag. Ook was een enkel huisje voorzien van een gezellig wespennest. Verhuizen zegt Lisette, of Josje nou wilde of niet, ook zij moest haar bagage weer inpakken. Speciaal voor oudjaarsavond had het hotel gezorgd voor speenvarken aan het spit en zo zat iedereen bijtijds in het terras-achtige restaurant te genieten van een drankje en een heerlijk stukje vlees. Iovanni had ter verhoging van de feestvreugde een aantal flessen met bubbeltjes op tafel gezet. Restte ons te wachten op de jaarwisseling. Echter langzaam maar zeker verdwenen er steeds meer mensen van onze tafel. Volgens zeggen hebben alleen Peter en Maud, samen met twee Engelse gasten van het hotel de overgang naar het nieuwe jaar meegemaakt.

Vrijdag 1 januari werd de groep opgesplitst voor een 'zware' en 'lichte' wandeling. Ondanks het achterblijven van 1 van mijn wandelschoenen in de bus maar aangemeld voor de wandeling naar het oude hoofdkwartier van Fidel Castro in de bergen. Misschien zou het op m'n teva's ook wel lukken. Op de parkeerplaats maakten we kennis met eenarmige gids George en stapten opnieuw in de 4x4 busjes, die ons een paar kilometer hogerop zouden brengen. Zo, dat was inderdaad een stevige klim. Op de parkeerplaats kregen we nog wat extra informatie van George en gingen op weg naar de eerste stopplaats, waar we de bestelling voor de drankje van de terugweg alvast konden opgeven. Voor het fotografen na deze stop zou er 5 cuc moeten worden afgerekend. Gelukkig bleek George 'oostindisch blind'.... Ongeveer 10 meter ná de stop stap ik met m'n voeten in een klein beekje en moest ik de rest van de route glibberend in m'n sandalen afleggen. Ja, da's lekker. Na "wachtpost 1" bereikten we een prachtige weide mét houten bankje. Nu is het nog ongeveer 30 minuten. Het bankje won! Terwijl de groep heen- en weer naar de Fidel's hut liep, genoot ik van het prachtige uitzicht, de vogeltjes en de oorverdovende stilte. Al heel snel was de rest weer terug met de mededeling dat ik niets gemist had en o ja, Fidel was er niet eens! Dan maar weer op weg naar stopplaats 1, waar voor de liefhebbers koffie en sinaasappels klaarstonden. Het laatste stuk leek, zelfs met opdroogde sandalen, langer dan de heenweg. In het hotel aangekomen snel gedoucht en aan de lange tafel aangeschoven voor de lunch. Na een ontbijt met één kleine sandwich zou er wel wat inpassen. Met het brood kon je je naam in de muur krassen, maar de lunch zelf was erg lekker. Tijd om de bagage in de 4x4's te stoppen.