Allepy, maandag 6 februari 2017

Een nogal bijzondere route door de stad, brug over, brug terug, bracht ons uiteindelijk aan de zuidkant van Cochin. De afstand naar Allepy zou niet zo ver zijn, maar de weg enorm vol. Uiteindelijk viel dat mee en reden stonden we al om 11.00uur voor het boten-verhuur-kantoor. Baskar wenkte mij om binnen te komen. Na het invullen van de formulieren konden we kiezen, of met z'n vieren later vertrekken, of met 2 Indiase gasten om half twaalf. Nou dat laatste dan maar. Ook nog eens gezellig met 2 Indiase figuren erbij.

Baskar moest z'n best doen om een dikke vent op z'n brommer bij te houden. Later bleek dit de manager (of zoiets) te zijn. Via een paar zeer smalle tussendoorstraatjes bereikten de we de waterkant en stonden ineens voor onze houseboot. De dikke brommer, de kok, de kapitein en de hulp (Djo) hesen onze koffers aan boord en brachten die naar onze hut. Nu maar wachten op de Indiërs? Nee, die komen later. Dan maar eens onze houseboat verkennen, wat een enorm ding voor zes personen. Vier twee-persoonshutten beneden en een soort eet-danszaal boven.

Kwartier later start Kapitein Jack Sparrow de motoren en varen we via de rivier het enorme meer op. Uurtje later zijn we weer terug op de vertrekplaats. De andere gasten komen aan. Man en vrouw komen voorbij en gaan direct door naar hun hut. De landvasten gaan weer los en we vertrekken opnieuw. Midden op het grote meer worden we uitgenodigd voor de lunch boven. De Indiërs zitten samen bij het voorraam en laten het personeel geïrriteerd weten niet mee te lunchen. De maaltijd met vers gebakken vis smaakt fantastisch, evenals de door dikke brommer afgeleverde koude biertjes. We zakken weer af naar het voordek en genieten volop van het voorbij trekkende landschap. Het laatste deel van de tocht voert ons door de smallere gedeelten en de uitzichten worden nog mooier.

Tegen schemer leggen we aan op onze vertrekplaats, waar we ook zullen overnachten. Ons voordek biedt uitzicht op de plaatselijke overzetplaats. Steeds opnieuw komen er mensen die met het bootje overgezet worden naar de overzijde. Twee kinderen zijn heel blij met onze meegenomen pennen. Met een brede glimlach verdwijnen ze in het bootje. Intussen maken Indiase Jut&Jul nu over alles problemen met de drie bemanningsleden en wij besluiten ze te negeren. Verwend stel. Natuurlijk schuiven ze ook niet aan bij het diner op het bovendek, maar eten bij 'hun' voorraam. De kapitein kijkt intussen gezellig op het bovendek naar een Indiase soap. Z'n oren blijken niet zo goed meer te zijn. Zelfs op het benedendek kunnen we z'n programma later goed volgen. Bijtijds zoeken we onze hut op.