Kovalam, dinsdag 7 februari 2017

Op naar alweer de laatste bestemming van onze vakantie. Aangekomen in Kovalam blijkt zoeken nog steeds niet het sterkste punt van Baskar en hij rijdt de verkeerde kant van het dorp binnen. Maar dan vinden we toch ons hotel Soma Palmshore, vlakbij het bekende Lighthouse Beach. Nieuwsgierig als we zijn wilden we natuurlijk even een rondje op de boulevard maken en meteen maar even lunchen. Snel lieten we ons afzakken naar de boulevard en iets later zaten we op het terras van Coconut Grove ons tegoed te doen aan een lekkere lunch. Omdat ze geen biervergunning hadden kregen we het bier in een overmaats koffiebeker. Na de lunch de 'bult' weer op naar het hotel en net zo snel weer met de zwembroek naar het zwembad. Heerlijk!

De volgende dag stond de allerlaatste grote autorit op het programma. We zouden naar Cape Camorin rijden, het zuiderlijkste puntje van het Indiase vasteland. Onderweg naar het zuiden moesten we een omleiding volgen wegens wegwerkzaamheden, maar dat zorgde wel voor een bezoek aan een plaatselijke steenbakkerij. De medewerkers waren minstens zo enthousiast als wij. Wat een zwaar werk!

Aangekomen in Cape Camorin bleek dat we met een bootje twee eilandjes gingen bezoeken. Eén met een tempel en de ander met een enorm groot standbeeld. Gewapend met zwemvest gingen we aan boord voor de tocht naar het eerste eiland. Na een snelle ronde terug in het bootje en naar het andere eiland. Daarna terug naar het vaste land en nog even wat gegeten in het dorp. Daarna op weg naar Kovalam. Hier aangekomen bij het hotel aan de overzijde nog even biertje/colaatje gedronken en afscheid genomen van Baskar. Hij was erg blij met de enveloppe mét inhoud.

De laatste dagen hebben we niet écht veel meer gedaan, behalve het beklimmen van de vuurtoren natuurlijk. Verplicht nummer in Kovalam. Zaterdag hoorden we soort gezang vanaf het strand. Bleken vissers die een enorm sleepnet aan het binnenhalen waren. Uiteindelijk ruim uur bezig geweest en maar vier spartelende visjes in het net. Wist niet dat Indiase mensen zo boos konden zijn.

Zondag 12 februari. 18.30uur staat onze taxi voor de deur om ons naar Trivandrum Airport te brengen, waar we zo'n 15 minuten later arriveren. De dame achter de Air India desk vraagt of wij wel Engels spreken, als we zo'n keer of 10 hebben geprobeerd uit te leggen dat we een connected-flight naar Amsterdam hebben via Mumbai. In Mumbai aangekomen blijkt bij de Jet Airways balie dat onze koffers ergens beneden op de band ronddraaien. Het mens heeft er gewoon een tag Mumbai op geplakt. Zal maar niet herhalen wat ik toen heb gezegd......

Rond een uur of drie steeg ons toestel op vanaf Mumbai en zette koers richting Schiphol. De vermoeidheid deed z'n werk en binnen de korste keren sliep iedereen. Pas toen de lichten voor het ontbijt aangingen schrok iedereen wakker. Nog maar twee uurtjes naar Amsterdam. De trein bleek de juiste keuze voor het laatste stukje naar Baarn.

Wat een heerlijke vakantie!!!